به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش

1560عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا دورم از آن دو لعل جان آویزش
با دیدۀ من خواب نکرد آمیزش
در فرقت روی او دو صف مژه ام
بر هم نزنند جز گه خون ریزش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 2شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 3شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 4شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 5شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 6شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 7شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 8شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 9شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 10شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 11شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 12شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 13شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 14شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 15شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 16شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 17شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 18شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 19شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 20شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 21شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 22شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 23شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 24شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 25شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 26شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 27شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 28شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 29شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 30شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 31شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 32شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 33شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 34شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 35شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 36شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 37شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 38شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 39شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 40شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 41شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 42شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 43شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 44شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 45شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 46شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 47شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 48شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 49شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 50شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...51شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 52شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 53شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 54شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 55شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 56شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 57شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 58شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 59شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 60شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 61شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 62شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 63شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 64شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 65شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 66شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟67شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 68شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 69شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 70شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 71شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 72شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 73شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 74شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 75شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 76شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 77شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 78شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 79شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 80شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 81شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 82شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 83شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 84شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 85شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 86شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 87شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 88شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 89شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 90شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 91شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 92شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 93شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 94شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 95شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 96شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 97شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 98شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 99شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 100شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 101شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 102شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 103شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 104شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 105شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 106شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 107شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 108شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 109شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 110شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 111شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 112شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 113شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 114شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 115شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 116شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 117شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 118شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 119شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 120شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 121شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 122شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 123شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 124شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 125شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 126شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟127شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 128شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 129شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 130شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 131شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 132شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 133شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 134شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 135شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 136شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 137شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 138شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 139شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 140شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 141شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 142شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 143شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 144شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 145شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 146شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 147شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 148شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 149شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 150شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 151شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 152شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟153شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 154شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 155شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 156شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 157شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 158شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 159شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 160شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 161شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 162شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 163شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 164شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 165شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 166شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 167شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 168شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 169شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 170شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 171شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 172شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 173شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 174شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 175شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 176شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 177شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 178شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 179شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 180شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 181شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 182شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 183شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 184شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟185شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 186شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 187شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 188شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 189شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 190شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 191شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 192شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 193شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 194شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 195شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 196شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 197شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 198شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 199شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 200شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 201شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 202شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...203شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 204شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 205شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 206شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 207شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 208شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 209شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 210شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 211شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 212شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 213شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 214شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 215شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 216شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 217شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 218شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 219شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 220شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 221شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 222شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 223شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 224شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 225شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 226شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 227شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 228شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 229شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 230شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 231شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 232شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 233شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 234شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 235شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 236شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 237شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 238شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 239شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 240شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 241شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 242شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 243شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 244شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 245شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 246شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 247شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 248شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 249شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 250شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 251شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 252شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 253شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 254شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 255شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 256شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 257شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 258شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 259شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 260شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 261شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 262شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 263شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 264شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 265شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 266شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 267شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟268شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 269شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 270شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 271شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 272شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 273شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 274شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 275شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 276شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 277شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 278شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 279شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 280شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 281شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 282شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 283شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 284شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 285شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 286شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 287شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 288شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 289شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 290شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 291شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 292شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 293شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 294شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 295شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 296شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 297شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 298شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 299شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 300شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 301شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 302شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 303شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 304شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 305شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 306شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 307شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 308شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 309شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 310شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 311شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 312شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 313شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 314شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 315شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 316شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 317شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 318شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 319شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 320شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 321شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 322شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 323شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 324شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 325شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 326شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 327شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 328شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 329شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 330شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 331شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 332شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 333شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 334شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 335شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 336شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 337شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 338شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 339شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 340شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 341شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 342شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 343شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 344شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 345شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 346شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 347شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 348شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 349شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 350شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 351شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 352شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 353شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 354شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 355شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 356شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 357شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 358شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 359شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 360شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 361شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 362شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 363شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 364شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 365شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ