به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش

1380عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
او مایۀ شادیت و من کان غمم
او گوهر خود نمود و من گوهر خویش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 2شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 3شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 4شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 5شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 6شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 7شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 8شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 9شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 10شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 11شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 12شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 13شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 14شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 15شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 16شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 17شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 18شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 19شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 20شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 21شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 22شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 23شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 24شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 25شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 26شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 27شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 28شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 29شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 30شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 31شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...32شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 33شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 34شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 35شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 36شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 37شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 38شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 39شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 40شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 41شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 42شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 43شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 44شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 45شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 46شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 47شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟48شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 49شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 50شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 51شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 52شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 53شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 54شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 55شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 56شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 57شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 58شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 59شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 60شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 61شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 62شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 63شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 64شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 65شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 66شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 67شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 68شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 69شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 70شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 71شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 72شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 73شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 74شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 75شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 76شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 77شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 78شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 79شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 80شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 81شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 82شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 83شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 84شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 85شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 86شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 87شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 88شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 89شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 90شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 91شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 92شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 93شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 94شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 95شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 96شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 97شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 98شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 99شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 100شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 101شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 102شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 103شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 104شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 105شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 106شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 107شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟108شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 109شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 110شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 111شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 112شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 113شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 114شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 115شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 116شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 117شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 118شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 119شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 120شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 121شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 122شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 123شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 124شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 125شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 126شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 127شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 128شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 129شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 130شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 131شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 132شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 133شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟134شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 135شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 136شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 137شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 138شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 139شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 140شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 141شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 142شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 143شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 144شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 145شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 146شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 147شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 148شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 149شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 150شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 151شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 152شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 153شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 154شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 155شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 156شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 157شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 158شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 159شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 160شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 161شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 162شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 163شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 164شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 165شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟166شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 167شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 168شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 169شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 170شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 171شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 172شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 173شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 174شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 175شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 176شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 177شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 178شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 179شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 180شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 181شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 182شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 183شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...184شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 185شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 186شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 187شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 188شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 189شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 190شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 191شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 192شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 193شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 194شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 195شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 196شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 197شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 198شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 199شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 200شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 201شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 202شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 203شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 204شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 205شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 206شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 207شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 208شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 209شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 210شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 211شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 212شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 213شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 214شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 215شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 216شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 217شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 218شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 219شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 220شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 221شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 222شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 223شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 224شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 225شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 226شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 227شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 228شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 229شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 230شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 231شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 232شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 233شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 234شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 235شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 236شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 237شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 238شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 239شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 240شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 241شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 242شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 243شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 244شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 245شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 246شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 247شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 248شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟249شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 250شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 251شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 252شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 253شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 254شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 255شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 256شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 257شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 258شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 259شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 260شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 261شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 262شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 263شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 264شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 265شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 266شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 267شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 268شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 269شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 270شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 271شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 272شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 273شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 274شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 275شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 276شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 277شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 278شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 279شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 280شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 281شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 282شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 283شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 284شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 285شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 286شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 287شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 288شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 289شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 290شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 291شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 292شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 293شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 294شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 295شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 296شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 297شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 298شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 299شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 300شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 301شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 302شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 303شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 304شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 305شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 306شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 307شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 308شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 309شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 310شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 311شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 312شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 313شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 314شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 315شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 316شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 317شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 318شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 319شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 320شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 321شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 322شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 323شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 324شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 325شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 326شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 327شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 328شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 329شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 330شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 331شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 332شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 333شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 334شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 335شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 336شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 337شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 338شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 339شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 340شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 341شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 342شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 343شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 344شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 345شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 346شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ