به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع

1490عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع
آب از لب تو بر دهن آورد چو شمع
هم سوی تو عذر روشن آورد چو شمع
هم پیش تو تیغ و کفن آورد چو شمع

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 2شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 3شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 4شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 5شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 6شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 7شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 8شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 9شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 10شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 11شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 12شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 13شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 14شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 15شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 16شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 17شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 18شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 19شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 20شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 21شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 22شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 23شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 24شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 25شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 26شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...27شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 28شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 29شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 30شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 31شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 32شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 33شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 34شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 35شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 36شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 37شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 38شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 39شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 40شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 41شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 42شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟43شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 44شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 45شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 46شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 47شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 48شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 49شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 50شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 51شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 52شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 53شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 54شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 55شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 56شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 57شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 58شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 59شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 60شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 61شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 62شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 63شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 64شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 65شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 66شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 67شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 68شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 69شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 70شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 71شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 72شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 73شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 74شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 75شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 76شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 77شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 78شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 79شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 80شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 81شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 82شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 83شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 84شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 85شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 86شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 87شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 88شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 89شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 90شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 91شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 92شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 93شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 94شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 95شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 96شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 97شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 98شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 99شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 100شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 101شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 102شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟103شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 104شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 105شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 106شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 107شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 108شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 109شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 110شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 111شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 112شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 113شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 114شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 115شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 116شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 117شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 118شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 119شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 120شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 121شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 122شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 123شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 124شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 125شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 126شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 127شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 128شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟129شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 130شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 131شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 132شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 133شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 134شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 135شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 136شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 137شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 138شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 139شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 140شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 141شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 142شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 143شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 144شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 145شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 146شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 147شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 148شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 149شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 150شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 151شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 152شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 153شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 154شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 155شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 156شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 157شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 158شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 159شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 160شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟161شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 162شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 163شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 164شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 165شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 166شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 167شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 168شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 169شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 170شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 171شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 172شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 173شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 174شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 175شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 176شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 177شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 178شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...179شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 180شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 181شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 182شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 183شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 184شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 185شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 186شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 187شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 188شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 189شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 190شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 191شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 192شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 193شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 194شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 195شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 196شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 197شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 198شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 199شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 200شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 201شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 202شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 203شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 204شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 205شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 206شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 207شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 208شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 209شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 210شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 211شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 212شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 213شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 214شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 215شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 216شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 217شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 218شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 219شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 220شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 221شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 222شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 223شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 224شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 225شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 226شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 227شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 228شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 229شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 230شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 231شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 232شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 233شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 234شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 235شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 236شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 237شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 238شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 239شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 240شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 241شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 242شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 243شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟244شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 245شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 246شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 247شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 248شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 249شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 250شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 251شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 252شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 253شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 254شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 255شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 256شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 257شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 258شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 259شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 260شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 261شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 262شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 263شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 264شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 265شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 266شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 267شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 268شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 269شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 270شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 271شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 272شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 273شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 274شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 275شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 276شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 277شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 278شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 279شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 280شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 281شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 282شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 283شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 284شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 285شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 286شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 287شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 288شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 289شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 290شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 291شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 292شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 293شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 294شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 295شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 296شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 297شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 298شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 299شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 300شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 301شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 302شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 303شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 304شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 305شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 306شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 307شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 308شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 309شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 310شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 311شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 312شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 313شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 314شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 315شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 316شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 317شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 318شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 319شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 320شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 321شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 322شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 323شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 324شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 325شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 326شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 327شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 328شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 329شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 330شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 331شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 332شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 333شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 334شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 335شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 336شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 337شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 338شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 339شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 340شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 341شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ