به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت

1400عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در حیله گری هزار رنگ آورمت
تا چون دهن خویش بتنگ آورمت
هرچند که در پرده یی از موزونی
روزی بترانه یی بچنگ آورمت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 2شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 3شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 4شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 5شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 6شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 7شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 8شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 9شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 10شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 11شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 12شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 13شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 14شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 15شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 16شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 17شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 18شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 19شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 20شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 21شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 22شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 23شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 24شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 25شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 26شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 27شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 28شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 29شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 30شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 31شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 32شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 33شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 34شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 35شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟36شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 37شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 38شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 39شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 40شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 41شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 42شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 43شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟44شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 45شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 46شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 47شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 48شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 49شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 50شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 51شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 52شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 53شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 54شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 55شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 56شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 57شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 58شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 59شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 60شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 61شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 62شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 63شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟64شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 65شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 66شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 67شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 68شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 69شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 70شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 71شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 72شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 73شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 74شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 75شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 76شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 77شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 78شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 79شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 80شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 81شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 82شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 83شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 84شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 85شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 86شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 87شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 88شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 89شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 90شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 91شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 92شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 93شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 94شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 95شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 96شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 97شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 98شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 99شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 100شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 101شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 102شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 103شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 104شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 105شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 106شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 107شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 108شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 109شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 110شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 111شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 112شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 113شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 114شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 115شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 116شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 117شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 118شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 119شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 120شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 121شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 122شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 123شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 124شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 125شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 126شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 127شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 128شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 129شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 130شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 131شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 132شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 133شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 134شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 135شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 136شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 137شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 138شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 139شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 140شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 141شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 142شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 143شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 144شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 145شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 146شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 147شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 148شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 149شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 150شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 151شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 152شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 153شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 154شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 155شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 156شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 157شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 158شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 159شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 160شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 161شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 162شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 163شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 164شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 165شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 166شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 167شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 168شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 169شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 170شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 171شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 172شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 173شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 174شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 175شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 176شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 177شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 178شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 179شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 180شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 181شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 182شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 183شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 184شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 185شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 186شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 187شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 188شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 189شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 190شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 191شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 192شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 193شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 194شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 195شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 196شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 197شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 198شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 199شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 200شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 201شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 202شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 203شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 204شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 205شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 206شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 207شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...208شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 209شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 210شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 211شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 212شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 213شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 214شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 215شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 216شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 217شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 218شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 219شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 220شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 221شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 222شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 223شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 224شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 225شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 226شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 227شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 228شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 229شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 230شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 231شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 232شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 233شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 234شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 235شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 236شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 237شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 238شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 239شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 240شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 241شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 242شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 243شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 244شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 245شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 246شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 247شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 248شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 249شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 250شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 251شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 252شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 253شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 254شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 255شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 256شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 257شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 258شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 259شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 260شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 261شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 262شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 263شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 264شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 265شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 266شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 267شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 268شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 269شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 270شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 271شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟272شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 273شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 274شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 275شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 276شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 277شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 278شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 279شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 280شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 281شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 282شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 283شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 284شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 285شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 286شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 287شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 288شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 289شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...290شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 291شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 292شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 293شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 294شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 295شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 296شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 297شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 298شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 299شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 300شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 301شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 302شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 303شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 304شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 305شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 306شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 307شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 308شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 309شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 310شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 311شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 312شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 313شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 314شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 315شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 316شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 317شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 318شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 319شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 320شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 321شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 322شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 323شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 324شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 325شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 326شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 327شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 328شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 329شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 330شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 331شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 332شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 333شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 334شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 335شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 336شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 337شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 338شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 339شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 340شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 341شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 342شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 343شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 344شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 345شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 346شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 347شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 348شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 349شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 350شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 351شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 352شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 353شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 354شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 355شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 356شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 357شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 358شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 359شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 360شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 361شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 362شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 363شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 364شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 365شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 366شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 367شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 368شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 369شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 370شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 371شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 372شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 373شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 374شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...375شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 376شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 377شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 378شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 379شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 380شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 381شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 382شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 383شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 384شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 385شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 386شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 387شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 388شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 389شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 390شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟391شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 392شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 393شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 394شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 395شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 396شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 397شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 398شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 399شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 400شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 401شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 402شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 403شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 404شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 405شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 406شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 407شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 408شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 409شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 410شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 411شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 412شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 413شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 414شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 415شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 416شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 417شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 418شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 419شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 420شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 421شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 422شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 423شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 424شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 425شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 426شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 427شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 428شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 429شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 430شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 431شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 432شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 433شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 434شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 435شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 436شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 437شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 438شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 439شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 440شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 441شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 442شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 443شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 444شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 445شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 446شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 447شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 448شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 449شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 450شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟451شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 452شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 453شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 454شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 455شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 456شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 457شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 458شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 459شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 460شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 461شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 462شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 463شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 464شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 465شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 466شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 467شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 468شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 469شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 470شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 471شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 472شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 473شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 474شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 475شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 476شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟477شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 478شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 479شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 480شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 481شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 482شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 483شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 484شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 485شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 486شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 487شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 488شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 489شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 490شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 491شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 492شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 493شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 494شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 495شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 496شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 497شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 498شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 499شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 500شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 501شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 502شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 503شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 504شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 505شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 506شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 507شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 508شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟509شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 510شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 511شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 512شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 513شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 514شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 515شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 516شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 517شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 518شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 519شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 520شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 521شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 522شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 523شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 524شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 525شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 526شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...527شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 528شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 529شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 530شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 531شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 532شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 533شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 534شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 535شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 536شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 537شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 538شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 539شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 540شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 541شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 542شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 543شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 544شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 545شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 546شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 547شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 548شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 549شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 550شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 551شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 552شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 553شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 554شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 555شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 556شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 557شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 558شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 559شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 560شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 561شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 562شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 563شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 564شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 565شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 566شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 567شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 568شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 569شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 570شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 571شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 572شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 573شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 574شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 575شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 576شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 577شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 578شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 579شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 580شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 581شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 582شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 583شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 584شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 585شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 586شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 587شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 588شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 589شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 590شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 591شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟592شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 593شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 594شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 595شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 596شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 597شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 598شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 599شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 600شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 601شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 602شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 603شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 604شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 605شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 606شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 607شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 608شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 609شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 610شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 611شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 612شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 613شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 614شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 615شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 616شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 617شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 618شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 619شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 620شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 621شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 622شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 623شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 624شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 625شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 626شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 627شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 628شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 629شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 630شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 631شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 632شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 633شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 634شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 635شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 636شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 637شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 638شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 639شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 640شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 641شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 642شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 643شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 644شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 645شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 646شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 647شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 648شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 649شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 650شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 651شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 652شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 653شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 654شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 655شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 656شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 657شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 658شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 659شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 660شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 661شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 662شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 663شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 664شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 665شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 666شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 667شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 668شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 669شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 670شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 671شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 672شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 673شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 674شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 675شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 676شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 677شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 678شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 679شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 680شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 681شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 682شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 683شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 684شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 685شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 686شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 687شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 688شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 689شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ