به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند

1310عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتی که بگو حال دل غم پیوند
تا چند نهان کنی ز من؟ آخر چند؟
من با تو چه گویم؟ که همه راز دلم
خاموشی من گفت باواز بلند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 2شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 3شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 4شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 5شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 6شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 7شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 8شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 9شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 10شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 11شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 12شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 13شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 14شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 15شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 16شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 17شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 18شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 19شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 20شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 21شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 22شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 23شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 24شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 25شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 26شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 27شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 28شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 29شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 30شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 31شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 32شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 33شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 34شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 35شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 36شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 37شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 38شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 39شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 40شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 41شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 42شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 43شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 44شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 45شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 46شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 47شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 48شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 49شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 50شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 51شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 52شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 53شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 54شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 55شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 56شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 57شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 58شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 59شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 60شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 61شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 62شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 63شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 64شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...65شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 66شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 67شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 68شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 69شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 70شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 71شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 72شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 73شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 74شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 75شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 76شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 77شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 78شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 79شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 80شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 81شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 82شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 83شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 84شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 85شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 86شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 87شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 88شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 89شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 90شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 91شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 92شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 93شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 94شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 95شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 96شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 97شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 98شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 99شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 100شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 101شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 102شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 103شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 104شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 105شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 106شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 107شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 108شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 109شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 110شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 111شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 112شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 113شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 114شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 115شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 116شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 117شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 118شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 119شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 120شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 121شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 122شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 123شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 124شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 125شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 126شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 127شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 128شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟129شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 130شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 131شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 132شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 133شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 134شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 135شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 136شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 137شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 138شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 139شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 140شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 141شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 142شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 143شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 144شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 145شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 146شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...147شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 148شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 149شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 150شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 151شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 152شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 153شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 154شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 155شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 156شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 157شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 158شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 159شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 160شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 161شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 162شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 163شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 164شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 165شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 166شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 167شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 168شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 169شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 170شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 171شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 172شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 173شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 174شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 175شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 176شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 177شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 178شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 179شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 180شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 181شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 182شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 183شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 184شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 185شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 186شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 187شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 188شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 189شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 190شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 191شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 192شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 193شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 194شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 195شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 196شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 197شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 198شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 199شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 200شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 201شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 202شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 203شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 204شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 205شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 206شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 207شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 208شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 209شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 210شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 211شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 212شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 213شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 214شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 215شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 216شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 217شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 218شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 219شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 220شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 221شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 222شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 223شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 224شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 225شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 226شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 227شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 228شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 229شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 230شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 231شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...232شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 233شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 234شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 235شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 236شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 237شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 238شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 239شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 240شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 241شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 242شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 243شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 244شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 245شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 246شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 247شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟248شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 249شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 250شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 251شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 252شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 253شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 254شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 255شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 256شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 257شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 258شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 259شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 260شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 261شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 262شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 263شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 264شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 265شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 266شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 267شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 268شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 269شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 270شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 271شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 272شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 273شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 274شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 275شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 276شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 277شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 278شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 279شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 280شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 281شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 282شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 283شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 284شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 285شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 286شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 287شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 288شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 289شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 290شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 291شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 292شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 293شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 294شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 295شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 296شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 297شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 298شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 299شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 300شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 301شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 302شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 303شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 304شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 305شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 306شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 307شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟308شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 309شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 310شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 311شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 312شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 313شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 314شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 315شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 316شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 317شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 318شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 319شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 320شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 321شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 322شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 323شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 324شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 325شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 326شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 327شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 328شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 329شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 330شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 331شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 332شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 333شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟334شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 335شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 336شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 337شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 338شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 339شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 340شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 341شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 342شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 343شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 344شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 345شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 346شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 347شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 348شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 349شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 350شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 351شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 352شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 353شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 354شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 355شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 356شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 357شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 358شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 359شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 360شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 361شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 362شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 363شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 364شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 365شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟366شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 367شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 368شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 369شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 370شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 371شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 372شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 373شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 374شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 375شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 376شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 377شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 378شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 379شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 380شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 381شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 382شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 383شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...384شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 385شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 386شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 387شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 388شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 389شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 390شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 391شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 392شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 393شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 394شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 395شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 396شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 397شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 398شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 399شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 400شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 401شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 402شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 403شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 404شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 405شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 406شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 407شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 408شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 409شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 410شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 411شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 412شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 413شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 414شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 415شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 416شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 417شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 418شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 419شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 420شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 421شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 422شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 423شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 424شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 425شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 426شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 427شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 428شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 429شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 430شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 431شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 432شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 433شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 434شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 435شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 436شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 437شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 438شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 439شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 440شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 441شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 442شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 443شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 444شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 445شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 446شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 447شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 448شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟449شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 450شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 451شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 452شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 453شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 454شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 455شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 456شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 457شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 458شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 459شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 460شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 461شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 462شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 463شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 464شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 465شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 466شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 467شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 468شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 469شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 470شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 471شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 472شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 473شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 474شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 475شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 476شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 477شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 478شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 479شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 480شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 481شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 482شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 483شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 484شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 485شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 486شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 487شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 488شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 489شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 490شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 491شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 492شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 493شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 494شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 495شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 496شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 497شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 498شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 499شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 500شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 501شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 502شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 503شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 504شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 505شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 506شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 507شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 508شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 509شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 510شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 511شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 512شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 513شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 514شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 515شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 516شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 517شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 518شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 519شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 520شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 521شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 522شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 523شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 524شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 525شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 526شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 527شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 528شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 529شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 530شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 531شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 532شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 533شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 534شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 535شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 536شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 537شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 538شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 539شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 540شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 541شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 542شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 543شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 544شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 545شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 546شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ