به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند

1190عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند
تو شاد بزی که رامش و کام نماند
شادیّ گریز پای از دست غمت
بگریخت چنان کزو بجز نام نماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 2شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 3شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 4شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 5شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 6شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 7شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 8شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 9شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 10شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 11شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 12شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 13شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 14شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 15شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 16شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 17شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 18شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 19شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 20شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 21شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 22شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 23شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 24شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 25شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 26شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 27شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 28شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 29شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 30شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 31شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 32شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 33شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 34شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 35شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 36شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 37شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 38شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 39شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 40شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 41شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 42شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 43شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 44شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 45شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 46شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 47شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 48شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 49شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 50شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 51شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 52شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 53شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 54شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 55شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 56شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...57شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 58شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 59شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 60شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 61شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 62شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 63شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 64شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 65شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 66شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 67شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 68شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 69شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 70شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 71شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 72شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 73شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 74شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 75شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 76شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 77شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 78شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 79شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 80شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 81شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 82شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 83شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 84شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 85شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 86شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 87شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 88شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 89شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 90شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 91شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 92شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 93شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 94شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 95شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 96شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 97شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 98شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 99شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 100شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 101شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 102شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 103شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 104شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 105شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 106شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 107شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 108شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 109شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 110شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 111شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 112شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 113شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 114شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 115شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 116شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 117شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 118شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 119شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 120شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟121شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 122شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 123شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 124شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 125شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 126شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 127شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 128شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 129شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 130شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 131شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 132شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 133شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 134شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 135شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 136شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 137شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 138شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...139شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 140شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 141شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 142شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 143شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 144شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 145شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 146شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 147شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 148شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 149شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 150شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 151شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 152شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 153شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 154شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 155شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 156شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 157شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 158شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 159شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 160شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 161شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 162شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 163شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 164شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 165شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 166شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 167شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 168شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 169شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 170شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 171شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 172شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 173شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 174شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 175شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 176شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 177شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 178شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 179شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 180شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 181شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 182شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 183شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 184شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 185شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 186شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 187شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 188شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 189شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 190شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 191شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 192شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 193شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 194شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 195شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 196شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 197شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 198شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 199شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 200شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 201شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 202شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 203شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 204شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 205شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 206شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 207شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 208شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 209شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 210شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 211شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 212شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 213شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 214شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 215شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 216شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 217شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 218شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 219شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 220شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 221شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 222شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 223شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...224شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 225شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 226شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 227شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 228شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 229شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 230شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 231شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 232شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 233شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 234شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 235شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 236شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 237شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 238شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 239شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟240شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 241شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 242شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 243شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 244شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 245شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 246شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 247شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 248شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 249شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 250شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 251شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 252شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 253شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 254شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 255شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 256شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 257شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 258شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 259شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 260شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 261شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 262شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 263شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 264شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 265شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 266شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 267شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 268شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 269شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 270شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 271شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 272شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 273شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 274شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 275شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 276شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 277شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 278شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 279شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 280شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 281شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 282شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 283شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 284شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 285شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 286شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 287شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 288شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 289شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 290شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 291شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 292شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 293شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 294شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 295شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 296شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 297شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 298شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 299شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟300شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 301شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 302شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 303شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 304شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 305شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 306شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 307شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 308شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 309شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 310شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 311شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 312شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 313شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 314شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 315شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 316شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 317شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 318شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 319شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 320شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 321شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 322شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 323شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 324شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 325شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟326شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 327شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 328شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 329شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 330شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 331شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 332شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 333شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 334شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 335شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 336شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 337شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 338شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 339شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 340شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 341شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 342شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 343شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 344شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 345شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 346شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 347شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 348شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 349شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 350شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 351شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 352شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 353شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 354شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 355شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 356شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 357شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟358شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 359شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 360شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 361شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 362شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 363شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 364شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 365شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 366شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 367شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 368شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 369شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 370شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 371شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 372شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 373شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 374شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 375شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...376شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 377شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 378شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 379شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 380شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 381شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 382شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 383شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 384شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 385شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 386شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 387شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 388شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 389شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 390شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 391شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 392شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 393شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 394شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 395شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 396شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 397شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 398شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 399شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 400شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 401شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 402شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 403شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 404شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 405شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 406شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 407شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 408شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 409شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 410شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 411شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 412شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 413شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 414شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 415شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 416شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 417شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 418شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 419شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 420شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 421شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 422شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 423شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 424شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 425شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 426شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 427شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 428شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 429شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 430شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 431شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 432شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 433شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 434شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 435شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 436شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 437شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 438شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 439شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 440شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟441شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 442شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 443شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 444شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 445شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 446شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 447شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 448شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 449شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 450شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 451شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 452شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 453شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 454شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 455شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 456شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 457شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 458شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 459شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 460شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 461شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 462شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 463شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 464شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 465شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 466شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 467شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 468شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 469شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 470شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 471شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 472شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 473شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 474شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 475شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 476شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 477شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 478شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 479شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 480شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 481شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 482شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 483شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 484شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 485شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 486شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 487شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 488شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 489شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 490شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 491شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 492شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 493شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 494شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 495شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 496شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 497شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 498شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 499شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 500شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 501شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 502شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 503شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 504شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 505شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 506شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 507شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 508شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 509شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 510شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 511شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 512شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 513شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 514شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 515شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 516شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 517شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 518شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 519شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 520شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 521شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 522شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 523شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 524شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 525شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 526شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 527شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 528شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 529شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 530شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 531شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 532شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 533شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 534شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 535شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 536شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 537شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 538شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ