به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد

1430عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد
سودا بشب از دل قمر می خیزد
دیدم که شکر ز شام خیزد بسیار
این شام عجب که از شکر می خیزد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 2شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 3شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 4شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 5شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 6شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 7شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 8شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 9شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 10شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 11شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 12شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 13شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 14شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 15شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 16شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 17شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 18شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 19شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 20شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 21شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 22شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 23شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 24شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 25شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 26شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 27شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 28شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 29شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 30شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 31شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 32شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 33شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 34شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 35شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 36شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 37شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 38شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 39شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 40شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 41شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 42شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 43شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 44شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 45شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 46شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 47شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 48شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 49شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 50شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 51شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 52شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 53شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 54شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 55شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 56شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 57شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 58شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 59شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 60شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 61شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 62شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 63شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 64شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 65شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 66شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 67شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 68شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 69شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 70شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 71شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 72شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 73شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 74شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 75شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 76شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 77شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 78شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 79شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 80شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 81شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 82شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 83شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 84شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 85شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 86شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 87شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 88شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 89شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 90شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 91شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 92شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 93شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 94شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 95شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 96شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 97شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 98شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 99شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 100شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 101شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 102شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...103شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 104شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 105شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 106شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 107شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 108شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 109شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 110شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 111شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 112شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 113شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 114شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 115شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 116شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 117شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 118شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 119شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 120شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 121شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 122شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 123شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 124شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 125شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 126شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 127شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 128شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 129شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 130شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 131شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 132شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 133شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 134شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 135شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 136شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 137شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 138شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 139شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 140شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 141شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 142شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 143شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 144شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 145شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 146شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 147شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 148شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 149شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 150شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 151شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 152شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 153شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 154شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 155شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 156شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 157شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 158شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 159شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 160شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 161شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 162شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 163شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 164شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 165شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 166شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟167شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 168شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 169شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 170شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 171شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 172شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 173شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 174شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 175شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 176شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 177شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 178شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 179شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 180شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 181شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 182شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 183شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 184شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...185شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 186شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 187شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 188شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 189شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 190شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 191شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 192شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 193شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 194شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 195شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 196شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 197شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 198شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 199شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 200شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 201شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 202شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 203شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 204شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 205شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 206شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 207شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 208شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 209شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 210شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 211شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 212شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 213شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 214شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 215شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 216شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 217شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 218شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 219شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 220شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 221شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 222شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 223شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 224شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 225شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 226شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 227شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 228شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 229شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 230شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 231شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 232شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 233شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 234شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 235شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 236شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 237شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 238شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 239شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 240شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 241شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 242شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 243شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 244شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 245شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 246شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 247شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 248شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 249شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 250شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 251شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 252شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 253شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 254شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 255شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 256شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 257شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 258شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 259شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 260شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 261شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 262شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 263شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 264شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 265شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 266شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 267شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 268شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 269شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...270شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 271شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 272شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 273شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 274شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 275شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 276شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 277شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 278شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 279شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 280شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 281شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 282شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 283شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 284شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 285شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟286شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 287شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 288شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 289شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 290شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 291شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 292شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 293شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 294شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 295شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 296شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 297شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 298شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 299شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 300شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 301شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 302شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 303شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 304شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 305شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 306شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 307شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 308شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 309شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 310شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 311شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 312شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 313شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 314شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 315شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 316شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 317شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 318شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 319شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 320شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 321شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 322شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 323شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 324شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 325شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 326شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 327شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 328شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 329شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 330شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 331شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 332شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 333شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 334شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 335شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 336شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 337شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 338شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 339شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 340شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 341شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 342شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 343شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 344شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 345شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟346شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 347شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 348شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 349شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 350شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 351شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 352شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 353شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 354شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 355شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 356شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 357شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 358شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 359شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 360شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 361شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 362شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 363شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 364شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 365شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 366شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 367شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 368شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 369شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 370شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 371شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟372شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 373شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 374شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 375شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 376شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 377شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 378شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 379شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 380شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 381شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 382شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 383شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 384شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 385شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 386شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 387شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 388شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 389شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 390شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 391شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 392شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 393شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 394شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 395شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 396شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 397شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 398شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 399شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 400شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 401شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 402شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 403شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟404شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 405شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 406شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 407شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 408شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 409شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 410شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 411شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 412شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 413شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 414شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 415شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 416شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 417شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 418شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 419شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 420شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 421شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...422شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 423شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 424شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 425شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 426شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 427شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 428شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 429شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 430شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 431شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 432شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 433شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 434شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 435شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 436شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 437شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 438شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 439شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 440شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 441شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 442شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 443شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 444شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 445شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 446شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 447شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 448شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 449شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 450شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 451شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 452شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 453شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 454شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 455شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 456شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 457شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 458شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 459شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 460شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 461شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 462شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 463شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 464شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 465شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 466شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 467شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 468شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 469شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 470شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 471شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 472شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 473شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 474شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 475شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 476شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 477شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 478شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 479شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 480شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 481شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 482شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 483شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 484شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 485شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 486شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟487شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 488شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 489شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 490شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 491شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 492شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 493شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 494شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 495شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 496شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 497شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 498شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 499شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 500شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 501شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 502شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 503شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 504شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 505شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 506شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 507شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 508شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 509شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 510شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 511شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 512شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 513شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 514شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 515شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 516شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 517شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 518شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 519شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 520شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 521شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 522شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 523شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 524شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 525شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 526شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 527شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 528شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 529شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 530شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 531شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 532شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 533شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 534شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 535شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 536شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 537شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 538شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 539شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 540شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 541شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 542شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 543شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 544شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 545شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 546شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 547شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 548شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 549شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 550شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 551شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 552شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 553شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 554شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 555شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 556شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 557شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 558شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 559شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 560شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 561شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 562شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 563شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 564شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 565شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 566شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 567شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 568شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 569شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 570شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 571شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 572شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 573شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 574شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 575شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 576شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 577شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 578شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 579شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 580شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 581شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 582شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 583شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 584شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ