شعر من، ای نوای نی زندگانی‌ام!
بر کوه و دشت و درهٔ این سرزمین بپیچ!
شعر من، ای نسیم روان‌بخش آرزو!
بر غنچهٔ فسردهٔ امیّد نیمه‌جان،
وز چنگ دیو مرگ امانش بده امان!
شعر من، ای ستارهٔ تابان عشق من!
لبریز کن ز پرتو جولان بی‌حجاب:
یعنی فکن به ساغر جان‌ها شراب ناب.
شعر من، ای صدای دل دردپرورم!
در پیکر زمانه به رگ‌های جان درآی
شوری بیافرین که گدازد دل جهان.
شعر من، ای خدای هنر را پیامبر!
بر پیروان اهرمن ذوق دوزخی
تأثیر شعله‌پرور فریاد من ببین،
اعجاز ناله‌های شررزاد من نگر!