شمارهٔ ۱

زرفشانید بر پیلان جرسهای مدارا را

برآرید آن فریدون فر درفش چرخ بالا را

شمارهٔ ۲

من ز تیم تو بتیمار گرفتار شدم

تو بتیمار مهل ، باز به تیم آر مرا

شمارهٔ ۳

عصا بر گرفتن نه معجز بود

همی اژدها کرد باید عصا

شمارهٔ ۴

از دولت عشق است بمن بر دو موکل

هر دو متقاضی بدو معنی نه بهمتا

این وصف دلارام تقاضا کند از من

وان باز کند مدح جهاندار تقاضا

شمارهٔ ۵

پیلان ترا رفتن بادست و تن کوه

دندان نهنگ و دل و اندیشۀ کندا

شمارهٔ ۶

چون آب ز بالا بگراید سوی پستی

وز پست چو آتش بگراید سوی بالا

شمارهٔ ۷

چون حلقه ربایند بنیزه تو بنیزه

خال از رخ زنگی بزدایی شب یلدا

شمارهٔ ۸

وان پول سدیور ز همه باز عجب تر

کز هیکل او کوه شود ساحت بیدا

شمارهٔ ۹

بایسته یمین دول آن قاعدۀ ملک

شایسته امین ملل آن خسرو دنیا

شمارهٔ ۱۰

بر ماه مشک بینم و بر سنبل آفتاب

آنسال نه بحلقه و این سال نه بخواب

آنرا درنگ نی و همه سال با درنگ

وین را شتاب نی و همه سال با شتاب

آن ماه را ز عنبر سازد همی طلی

وین آفتاب را کند از غالیه خضاب

ابن بر بلور گونه و آن تیره چون شبه

آن گل بدست و بوی دهد خوشتر از گلاب

این گوژ گشته و شده زو گوژپشت من

وان مار گشته خفته و از من ربوده خواب

بفزود عشق و فتنه شدم من بهر دو بر

کان هر دو چیز فتنۀ صبرند و عشق ناب