شمارهٔ ۱۲۱

آن چه رویست آن شکفته گردش اندر گلستان

وان چه جرّاره است خفته سال و مه بر گل ستان

شمارهٔ ۱۲۲

شاه گیتی خسرو لشکر کش لشکر شکن

سایۀ یزدان شه کشور ده کشور ستان

شمارهٔ ۱۲۳

ار یقین خواهی که بینی از گمان آویخته

آنکه آن فربه سرینش بنگر و لاغر میان

شمارهٔ ۱۲۴

هزیمت رفتگان چونان همی رفتند روی از پس

چن اندر رستخیز آنکس کجا گویندۀ بهتان

شمارهٔ ۱۲۵

سپهسالار لشکرشان یکی لشکر کاری

شکسته شد از و لشکر ولیکن لشکر ایشان

شمارهٔ ۱۲۶

بوسه ندهد ما را ، ما را ندهد بوسه

غمگین دل ما دارد ، دارد دل ما غمگین

شمارهٔ ۱۲۷

ابلق ایام را تا بر نشیند میرود

سبز خنگ چرخ پیش قدر او پالادۀ

شمارهٔ ۱۲۸

در آن زمین که خلافش بود نیارد رست

ز هیچ باغ درخت و ز هیچ راغ گیاه

شمارهٔ ۱۲۹

بهر تلی بر از خسته گروهی

بهر غفچی بر از فر خسته پنجاه

شمارهٔ ۱۳۰

گرفتم که جایی رسیدی ز مال

که زرین کنی سندل و چاچله