شمارهٔ ۳۱

حکایت کند نرگس اندر چمن

ز چشم دلارام روز خمار

ز مینا یکی شاخ دیدی لطیف

درم برگ آن شاخ و دینار بار

چو فیروزه بر آینۀ آبگیر

بر آورده نیلوفر سازگار

چو کافر سیه روی بر گرد او

ز دوده سنانها بود آبدار

شمارهٔ ۳۲

تو گفتی ز اسرار ایشان همی

فرستد بدو آفتاب اسکدار

شمارهٔ ۳۳

توپی آن داور محکم که از دادش بنی آدم

بیارامیده در عالم و مؤمن در حق شیذر

شمارهٔ ۳۴

بگیر ای شاه آزادت ملک طبع و ملک زاده

ز دست دلبران باده در این هرمرد شهریور

شمارهٔ ۳۵

بسوی خورابه رایت کشید

که بد خانه ای مستقر و مقر

شمارهٔ ۳۶

همی بکشتی تا آدمی نماند شجاع

هی بدادی تا آدمی نماند فقیر

شمارهٔ ۳۷

دل و دامن تنور کرد و غدیر

سرو و لاله کناغ کرد و زریر

شمارهٔ ۳۸

بنام و کنیتت آراسته باد

ستایشگاه شعر و خطبه تا حشر

شمارهٔ ۳۹

گرفت از ماه فروردین جهان فر

چو فردوس برین شد هفت کشور

شمارهٔ ۴۰

شه گیتی ز غزنین تاختن برد

بر افغانان و بر گبران کهبر