دل برا هر چ از برِ ما می روی

هم چو روحِ قدس تنها می روی

خضرِ وقتی ای لبت آبِ حیات

هم چو خوربر بامِ خضرا می روی

در پِی ات چون ذرّه سرگردان منم

تو چنین خورشید آسا می روی

تا که را خواهی نمودن ماهِ روی

ماه رویا راست گو تا می روی

می روی از چشمِ گوهر بارِ من

آفتابی کز ثریّا می روی

می روی با مرجعِ خلوت چو دوش

راستی یا امشب آن جا می روی

من نمی دانم کجا خواهی شدن

با مقامِ خلوت آیا می روی

گر مرا صفرا کند از عشقِ تو

تو چرا از من به سودا می روی

زهره از رقصِ تو در حیرت بماند

هم چو مه گویی به جوزا می روی

هم چنین ما را فرو خواهی گذاشت

هیچ درمان نیست جانا می روی

از نزاری می گریزی راست گوی

یا ز بهرِ مصلحت را می روی