می‌‏اندیشیدم که مخلوق را به الله چو جنسیّت نباشد چگونه به الله انس گیرد و خوش شود و بیارامد الله الهام داد که چون مخلوق از موجد است و آن منم چگونه انیس نباشم آخر اگر وجود با ایجاد نیارامد چگونه در وجود آید و چگونه با او آسیب دارد آخر باشِش  وجود با ایجاد نبود با چه خواهد بود چو ارادتم و فعلم و صفتم و خلقم و رحمتم به مخلوق پیوسته باشد مؤانست با من نباشد با که باشد آخر نه این همه شهوت‌ها و عشق‌ها و مؤانست‌ها از من است و از آفرینش من است پس چگونه با من انس نباشد چو انس از فعل من است همۀ کلمات دوستان و راز گفتن ایشان و مُماسّۀ ایشان و مصاحبت ایشان من هست می‌‏کنم پس هست را با هست‏‌کننده چگونه آرام نباشد و با کی خواهد مؤانست بودن که دایم ماند جز با من اکنون ذکر می‏‌گوی و با الله و با صفات او انیس می‌‏باش و قرآن می‏‌خوان و حقیقت انس را مشاهده می‏‌کن‏ اَللهُ لَا إِلهَ إِلَّا هُوَ  چون نفاذ مشیّت هیچ‌‏کس را نیست جز الله را و من خواستۀ آن خواستم خواست را با خواهنده چگونه انس نباشد الْحَیُّ‏ چون زنده دایم است چگونه بازنده انس نباشد الْقَیُّومُ‏ همه روزگار تو را می‏‌سازد و تصرفات تو را راست می‏‌دارد چگونه تو را با او سخن و راز و انس نباشد لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ‏ چو هیچ زمانی بی‌‏خبر نباشد چگونه حال خود را با وی عرضه نتوانی داشتن عاشقان بیدار باشند مگر تو معشوقه‌ای که خفته‌ای اکنون وجود تو چون شاخ ریحان در دست الله است همه شکوفه‏‌های شهوت و برگ‌های رازت با الله باید که باشد (وَاللهُ اَعلَم).