قرار دادم با خود که الله آن است که ذکر او چون کردی به معنی خدایی همه مزه‌ها و همه روشنایی‌ها و همه عجایب‌ها و همه راحت‌ها و همه خوشی‌ها در وی بیابی هرگاه به ذکر الله آمدی به الله آمدی. إِنَّی ذَاهِبٌ إِلَی رَبّی‏ چون الله را به معنی خدایی دیدی خدای را دیدی اکنون چون الله را بدین معنی دیدم طرب در دلم پدید آمد و سبک شدم و معنی وَ لَه در الله دیدم چون از قهرش ترسیدم پناه به الله دادم معنی و له دیدم چون از عشق بی‏‌هوش و خیره شدم از بس که عجایب دیدم و از بس که جمال دیدم متحیّر شدم معنی و له دیدم در الله هرگاه که خواهم تا از خود جدّ نمایم و تکلّفی کنم و الله محتجب شود از من معنی و له در الله بیابم و هرگاه ملول شدم از نظر به الله به معنی خدایی در صفتی از صفات الله نظر کنم چون رحمن در بر الله باشم و الله مرا در برگرفته و بوسه می‏‌دهدی و بدین صفات نور خود را بر من عرضه می‌‏کند تا نرمم از وی و همه دل بر وی بنهم و شب و روز چشم را و حواس را از این ظاهرها به اندرون‌ها بَسرّا به الله برم و نظر می‌‏کنم‏ آب قدرت از الله در چمن‌های استخوان‌ها و گوش‌ها چگونه روان است و جوی مهربانی و دوستی و شهوت و عشق و تلخی و بی‌‏مرادی را نظر می‏‌کنم و این ظاهرها را نظر می‏‌کنم که حرکات و آوازها و سخنان خلقان است چگونه منعقد می‏‌شود و مخلوقات را آگه می‏‌کند از این صفات چون از رحمانی دلم بگیرد از رحیمی اندیشه کنم یا از ملکی و از قدّوسی و سبّوحی و طاهری و جبّاری الی آخر الصفات هریکی از این‌ها همه صفت شهری را ماند گرد قبّۀ الله درآمده هر از این صفتی نظر مرا سعد و نحسی می‌‏شود و سعد من انواع است رحمانی و رحیمی و کریمی و نحس من انواع است جبّاری و قهّاری الی آخره همچنین نظر من دور می‏‌کند گرد این همه بروج می‌‏گردد که ملک سعادت این است سلام می‏‌گفتم الله را یعنی بی‏‌عیبا که تویی ای الله یعنی صورت حوران و شاهدان‏ و همه صورت‌ها هرچه مرا مصوّر شود از مزه‌ها و انواع وی و مزه‌‏های عقلی و حسّی الله از این‌ها ننگ دارد و ننگ باشد که کسی الله را بدین‌ها نسبت کند ای عجب تا الله چه لطف و بها و حسن و مهربانی دارد که از این‌هاش ننگ است چون الله بدین مهربانی‌ها و قدرت‌ها و مزه‌ها و جمال‌ها نمی‏‌ماند معلوم می‏‌شود که از این‏‌ها ننگ باشد الله را از این معنی است که دل را از همه مزه‌ها سأمتی آید و از طلب الله هرگز سیر نشود اکنون همه مزه‌ها و صورت‌های با جمال هر دو جهانی چون تارهای ساز زیردست بنهم و بر ایشان می‌‏زنم از بهر اظهار عشق الله و این همه صور با جمال و مزه‌‏های اغانی است و معشوقه است از این معنی چو مکشوف گشت مر جبل و موسی را دکّ الجبل‏ وَ خَرِّ مُوسَی صَعِقاً چون موسی آن لذت بدید استغفار و توبه کرد از احوال پیشین که من از این مزه‌ها پیش از این چون دور بودم اکنون زخمه‌ای از گفت سبوح قدوس سازم و این اغانی را می‏‌زنم (وَاللهُ اَعلَم).