گفتم ای الله وعده کرده‌ای که‏ وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأُرْضِ إِلَّا عَلَی اللهِ رِزْقُهَا مرا چون از طریق ظاهر درها بر آورده‌ای روزی من از خود بده چو مرا از اسباب میسّر نمی‏‌کنی هم شاهد خواهم و هم نعمت خواهم و هم سماع خواهم و هم حرمت خواهم و هم قدرت خواهم و هم مشیّت خواهم الله الهام داد که الله و هو الله عبارت است از خوشی‌ها و مرادها و مشیّت‌های همۀ مخلوقات و زیاده تو بی‏‌نهایت از من می‏‌خور چنان‌که نحل از گل‌ها تا همه اجزات عسل شود از آنکه محیی ماییم احیا جز به خوشی نباشد و جز به مراد نباشد و ممیت ماییم امانت جز به فراق خوشی و مراد نباشد هرچه خوشی درآید وجود پدید آید و هرچه خوشی برود فنا پدید آید همه صور بهشت از حور او عَینا همه از ما چرند جان‌ها عرق‌های ماست اسباب خوشی‌ها و مرادها چو کفچه‏‌ای‌ست پیش ما چندان‌که می‏‌توانی به قدح ذکر الله از ما می‌‏خور از شراب ما چون مست شدی و سست گشتی خوشی خوابت دهیم چون اصحاب کهف تو از ما می‏‌خور و شکر سکر ما می‌‏کن یعنی به خلقان خوشی ما می‌‏رسان تا تو را زیاده می‏‌دهیم گفتم که الحمد لله یعنی این شرف مرا تمام نیست که تصرّف الله و فعل الله در اجزای من است که از عدمم برکشید و وجودم داد و در اجزای من تصرّف می‏‌کند و من می‏‌دانم که او متصرّف من است و این حالت عزیزترین حال‌هاست نزد من که به این صفت به الله می‌‏روم اکنون حمد می‌‏گویم و هر دم خود را از این حالت پر می‏‌کنم و از خلقان و احوال دیگر بی‏‌خبر می‏‌باشم و از همه آشنایی قطع می‏‌کنم گویی آن حمد مر مزه‌‏های الله را می‏‌کنم زیرا آن همه عشق نامه‌ها و همه ثناها مر پارهای مزه‌‏های الله را می‌گویند اکنون همچون عروسان عاشق می‌‏زارم که ای الله مرا از مزه‌‏های خود محروم مدار که جز تو هیچ کسی ندارم‏ لَا تَذَرْنِی فَرْدَاً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ‏ اکنون با هر موجودی که صحبت الله با وی کم شود کمال حال آن چیز به نقصان بدل شود چنان‌که شاه چون از عروس روی بگرداند عروس پژمرده شود و الله را صحبتی است با عقل و مزۀ معقولات از آن است و کذاالحسّ پس همه تصرّفات الله است در همه اجزای من و فعل الله بی‏‌صفات الله نیست از رحمت و کرم و غیر ذلک و این اوصاف همه نور و مؤثر نور است بدان رنگ که پیش از این دیدم پس در هر جزو من جوی‌های نور می‏‌رود همچون زرآب و روان می‏‌شود از صفات الله و چون صنع الله می‏‌کند در هر جزو من و همه خواطر و مزه از الله هست می‌‏شود همه روی سوی الله آورده‌‏اند و الله چنان‌که شاه زیبا در میان عروسان نو بنشسته یکی بر کتفش می‏‌گزد و یکی بر شانه بوسه‏‌اش می‌‏دهد و یکی خود را در وی می‏‌مالد و یا چنان‌که فرزندان چو دانۀ مروارید گرد پدر جوان درآمده و با وی بازی می‏‌کنند و یا چون کبوتران و گنجشگان گرد کسی که خورشان می‌‏دهد درآمده باشند و به هر جای وی برمی‏‌نشینند همچنان همه ذرّه‌‏های کاینات گرد جمال الله گردان و تدبیر و خواطر من گرد الله گردان است و سبّوح و سبحان‏‌گویان است (وَاللهُ اَعلَم).