کتابخانه دیجیتال


    با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

    مردمان شفاعت می‏‌کردند که چشم ما را باز کن گفتم ای الله ایشان را از چشم و گوش نفاذ و مصلحت مطلوب است نفاذ تصرّفم بده تا به ایشان دهم چون تو با من این کرم نکنی من نیز با ایشان این کرم نتوانم کردن ای الله اگرچه مرا داری چو من بنده‏‌ام اگر وجود منت باید بداری و اگر نبایدت نداری گفتم ای الله چون الله من تویی آخر این متاع وجود مرا و لوازم وجود مرا خداونده‌ای باید آن خداونده تویی تو را می‏‌گویم که چون مرا راه نمی‏‌دهی و نفاذ نمی‏‌دهی از بهر مصلحت [ورزیدن‏] دینی اکنون آن در دربستم به خودم راه ده در ستانۀ کالبدم همان که نیک جایگاه تنگ است بلکه تخته‏‌بند است الله مرا برداشت و به هر جایی برد و تماشا کردم گفتم من از این جای می نروم و هم بدین جای فروروم چون آب، الله در بربست که وقت نیست چون دلت پاره‌ای گشاد و ماندگی افکندی برخیز باز رو تا وقت شدن دست‌پیمان حاصل می‌کن بی‌‏چونگی‏ الله مصوّر می‏‌شد مرا و در هر صفتی‏‌اش صدهزار باغ می‌‏دیدم گفتم آخر الله است که بی‌‏چگونگی الله را در من نقش می‌‏کند آری تا جهان را بر من به رنج چون شب تاریک نکنند از راه دیگر به عالم روشن نبرند که معراج هرکسی را به اندازه گوهر پاک وی بود اجزای من در وقت ذکر الله به ناز می‏‌باشد و خبر ندارد الله به رحمت خاک اجزای مرا گرد می‏‌دارد و او را به دولت‌ها می‌‏رساند چنان‌که از وقت عدمم بدین زمان رسانید و می‏‌برد به رحمت به آخرت ای مالک یوم الدّین، ای پادشاه، اجزای من مملوکِ مضبوطِ استوار گرفتۀ توست هیچ حرکتی و رفتنی‏‌اش نباشد جز در ممالک تو، اجزای مرا به احوال به سزا تو می‌‏رسانی برگ روحم از شجرۀ تقدیرت جدا شدست گاهی حرکت بسوی یمین آسایش می‌‏کند و گاهی حرکت به یسار رنج می‏‌کند [به هر حرکتی که در یسار رنج می‏‌کند] نوعی رنج مشاهده می‏‌کند و به هر حرکتی که سوی یمین می‏‌کند نوعی آسایش مشاهده می‌‏کند تا این برگ روح به قیامت به یمین بهشت افتد و قرار گیرد یا به یسار دوزخ اصحاب میمنه و اصحاب مشئمه این بود به الله گفتم که ای الله مرا و اجزای مرا بی‏‌خبر مدار از خود که مرده و پژمرده شوم چنان‌که ماهی از آب دور می‏‌ماند، چنان شد که اجزای وجود من و اجزای عالم مستغرق صنع او شد و من مشاهده می‏‌کردم الله را بر سبیل حیرت با همه صفت‌هاش با خود گفتم چو الله گفتی حیرت گفتی یعنی ای کسی که چشم‌ها در وجه تو متحیّرند از نغزی و از سپیدی و از خوبی و از بی‏‌عیبی تا دل خیره می‏‌شود از هرچه از اسم الله پیش دل آید از سبحانی و پاکی روی و بی‏‌عیبی و سبکی دل از آن جمال که در مخلوقات چنان نبینی این همه [نشان‏] کنیزکان و غلامان بهشت و غیب باشد که از پرتو حسن الله بدیشان زده است پس هرچه مرا از سبحانی و قدّوسی و معشوقی الله و طرب پیش دل آید آن همه نتیجۀ پرتو الله است و خواتین غیب و بهشت‏‌اند و ملوک بهشت‌‏اند که در جوار الله آن حسن و بها گرفته‌‏اند اکنون باک نیست از درآمدن ایشان در دل که آن حسن‌های دلربا که تا بد از غیب آن همه الله است (وَاللهُ اَعلَم).

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید
فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

نظرات

Captcha