شمارهٔ ۲۱

تا در دل من گل هوای تو شکفت

خشنود شدم از تو بپیدا و نهفت

ای خوی خوش تو با خداوندی جفت

شکر تو خدای خویش را دانم گفت

شمارهٔ ۲۲

چون بر همه کس نمی شود راز نهفت

من گوهر راز خود نمی دانم سفت

تنهایت همی جویم ، ای مایۀ جفت

هم با تو مگر راز تو بتوانم گفت

شمارهٔ ۲۳

تا از برم آن یار پسندیده برفت

خونم ز دو چشم و خوابم از دیده برفت

ای دیده ، بریز خون دل ، کان دیده

بگذاشت مرا در غم و نادیده برفت

شمارهٔ ۲۴

ای گشته پراکنده سپاه و حشمت

گرینده ندیمان و غریوان خدمت

بر کوس و سپاه تو ز تیمار غمت

خون می بارد ز دیده شیر علمت

شمارهٔ ۲۵

ای تو تبتی مشک و حسودت زرغنج

با بور تو رخش پور دستان خرمنج

بادا رخ حاسدت ترنجیده و زرد

سر بر طبقی نهاده پیشت چو ترنج

شمارهٔ ۲۶

گر شاه سه شش خواست سه یک زخم افتاد

زنهار مگو که کعبتین داد نداد

کان نقش که کرد رای شاهنشه یاد

در خدمت شاه روی بر خاک نهاد

شمارهٔ ۲۷

مر جاه ترا بلندی جوزا باد

درگاه ترا سیاست دریا بود

رای تو ز روشنی فلک سیما باد

خورشید سعادت تو بر بالا باد

شمارهٔ ۲۸

در عشق تو چشمم از جهان دوخته باد

وز مهر تو جان چو مهر افروخته باد

در آتش سودای تو دل همچو سپند

در پیش تو بهر چشم بد سوخته باد

شمارهٔ ۲۹

یزدان خرد و کمال راه تو نهاد

اجرام سپهر نیک خواه تو نهاد

گردون ز جمال پایگاه تو نهاد

عالم عرض جوهر جاه تو نهاد

شمارهٔ ۳۰

گم بوده زتو جنت و کوثر یابد

شاخ خرد از فکرت تو بر یابد

طبع از نکت تو گنج گوهر یابد

جان از سخن تو جان دیگر یابد