شمارهٔ ۹۱
تا بود ز روی مهر لاف من وتو
در خواب ندید کس خلاف من وتو
چون تیر شده اکنون می صاف من و تو
مادر نه بهم برید ناف من و تو ؟
شمارهٔ ۹۲
ای همت من رسیده پاک از پی تو
در چشم خرد فکنده خاک از پی تو
هر لحظه دلم کند تراک از پی تو
ای بی معنی ، شدم هلاک از پی تو
شمارهٔ ۹۳
ای فخر زمانه را ز پیوندی تو
آدم شده محتشم ز فرزندی تو
زین گونه برنج بنده خرسند شدی
چون در خورداز روی خداوندی تو ؟
شمارهٔ ۹۴
دل تنگم از ان جهان پیوسته
.......................................
کی بگسلم از مهر چنان دلبندی ؟
چون هست رگ عشق بجان پیوسته
شمارهٔ ۹۵
از جور و ستیز تو بهر بیهده ای
در هر نفس از سینه بر آرم سده ای
ای روی تو در چشم رهی بتکده ای
مردی نبود ستیزه با دلشده ای
شمارهٔ ۹۶
ای شمع ، که پیش نور دود آوردی
یعنی خط اگر چه خوش نبود آوردی
گر دود دل منست دیرت بگرفت
ور خط بخون ماست زود آوردی
شمارهٔ ۹۷
گر عقل مکان گیر مصور بودی
بر چهرۀ ملکت تو زیور بودی
ور دانش را جنبش و محور بودی
اندر فلک رای تو اختر بودی
شمارهٔ ۹۸
از شست ، شها ، چو ناوکی بگذاری
در تیره شب از دیده سبل برداری
بر کرۀ شبدیز چو ران بفشاری
کیمخت زمین بماه نو بنگاری
شمارهٔ ۹۹
آن به که جهان را بدل شاد خوری
باده ز کف حور پریزاد خوری
پیوسته ز دست نیکوان باده خوری
با دست غم جهان ،چرا باد خوری ؟
شمارهٔ ۱۰۰
اول قدم آنست که جان در بازی
وز خانه بیک بار بکوی اندازی
چون قوت تسلیم و رضا حاصل شد
آنکه بنشینی و بخود پردازی