شمارهٔ ۱۰۱

بی آنکه ز من بتو بدی گفت کسی

بر کشتن من چه تیز کردی هوسی؟

زین کار همی نیایدم باک بسی

صد کشته چو من به که تو غمگین نفسی

شمارهٔ ۱۰۲

تا بنده شد از هوا قرین هوسی

جز ناله ز بنده بر نیاید نفسی

فریاد رسم نیست بغیر از تو کسی

فریاد ز دست چون تو فریاد رسی

شمارهٔ ۱۰۳

دردا و دریغا که چنین در هوسی

کردیم تن عزیز خس بهر خسی

زهر غم رو گار خوردیم بسی

از دست دل خویش ، نه از دست کسی

شمارهٔ ۱۰۴

من عاشق تو ، نه بر توام دسترسی

وآنگه شب و روز بوده در دست خسی

کار من و تو چو بنگرد ژرف کسی

صد عالم محنتست در هر نفسی

شمارهٔ ۱۰۵

می کوشیدیم کز تو سازیم کسی

نتوانستیم و جهد کردیم بسی

سروی نتوان ساخت بحیلت ز خسی

تو در هوسی بدی و ما در هوسی

شمارهٔ ۱۰۶

گر من ، صنما سوی تو ره یافتمی

بر دیده بدیدن تو بشتافتمی

گر خاطر من ز هجر غمگین نبدی

اندر غزل تو موی بشکافتمی

شمارهٔ ۱۰۷

آن قوم کجا نزد تو پویند همی

در جز و وز کل ز هر تو جویند همی

از دل همه مهرتو بشویند همی

تا می نکنی یقین چه گویند همی

شمارهٔ ۱۰۸

اقبال بر اندت که حکمت خوانی

ور نام طلب کنی ز نان در مانی

بردار مرا ز خاک اگر بتوانی

تا پیش تو بر خاک نهم پیشانی