شمارهٔ ۵۱

با عشق بتان چو اوفتادت سروکار

خورشید شود همان بشادی بیدار

از دولت و از روز بهی دل بردار

عاشق نبود روز بد و دولت یار

شمارهٔ ۵۲

چون بر کشی آن بلارک گوهردار

بر مرکب تازی فگنی زین افزار

هر موی جداگانه بر اندام سوار

فریاد همی کند که : شاها ، زنهار

شمارهٔ ۵۳

سردست و مسافتیست تا فصل بهار

و اکنون پس ازین سرد بود ماه چهار

گر جامه همی نقد کنی ور دینار

زودی شرطست ، دست بر زودی آر

شمارهٔ ۵۴

غافل شدی ، ای نفس ، دگر باره ز کار

بیدار نمی شوی ز خواب پندار

از بسکه بهانه ها گرفتی بریار

نامت همه ننگ گشت و فخرت همه عار

شمارهٔ ۵۵

ملک تو ، شها ، درخت نو بود ببار

وانگه اثر خزان برو کرد گذار

اکنون چو همی بشکفد از بوی بهار

آن میوه شکفته خوشترای شاه ببار

شمارهٔ ۵۶

مهر وی من ، آن یافته از خوبی بهر

فرمود مرا پرستش خویش بقهر

خوش خوش ز پی مراد آن فتنۀ دهر

رسم آوردیم بت پرستی در شهر

شمارهٔ ۵۷

آن شد که ترا رفت همی با ما ناز

و آن شد که مرا بود بروی تو نیاز

ما ناز تو و نیاز خویش ، ای پرساز

بر سنگ زدیم و صبر کردیم آغاز

شمارهٔ ۵۸

ای گل رخ سر وقامت ، ای مایۀ ناز

بر تو ز نماز و روزه رنجیست دراز

چندین بنماز و روزه تن را مگدار

بر گل نبود روزه و بر سر و نماز

شمارهٔ ۵۹

زان روز که من عشق تو کردم آغاز

دربند بلا ماندم و در دام گداز

هر ناز که دانی بکن ، ای مایۀ ناز

باشد که چو من زبون بکف ناری باز

شمارهٔ ۶۰

صد لابه و صد بند حیل کردی باز

تا با تو چنان شدم که بودم ز آغاز

آن روز مرا بود بروی تو نیاز

آن روز شد و روز شده ناید باز