به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۷: در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب
در کشور بختم دل شادست غریب
چون نامه عافیت نویسم از حزن
گویی قلمم در آن سوادست غریب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶: از زهر بلا پرست پیمانه ما 2شمارهٔ ۷: در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب 3شمارهٔ ۸: آن شوخ که عارض از می حسن افروخت 4شمارهٔ ۹: در جام شکایت زبانم خون ریخت 5شمارهٔ ۱۰: دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت 6شمارهٔ ۱۱: آن دم که شدیم از می هستی سرمست 7شمارهٔ ۱۲: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست 8شمارهٔ ۱۳: پروانه که از بادیه هجر برست 9شمارهٔ ۱۴: سوی در پادشاه کز طور بهست 10شمارهٔ ۱۵: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست 11شمارهٔ ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست 12شمارهٔ ۱۷: صد شکر که حرف دوست شد بی‌کم و کاست 13شمارهٔ ۱۸: امشب که چو صبح وصل عشرت لقب است 14شمارهٔ ۱۹: دیشب ز دلم شعله آهی برخاست 15شمارهٔ ۲۰: هر چند دلم ز درد خونریزتر است 16شمارهٔ ۲۱: ای آنکه غمت پردگی محمل ماست 17شمارهٔ ۲۲: ای شمع گرت ذوق غم آموختن است 18شمارهٔ ۲۳: باز از سر ناز می به اغیار ده است 19شمارهٔ ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است 20شمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست 21شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست 22شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست 23شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست 24شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست 25شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست 26شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست 27شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست 28شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست 29شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 30شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 31شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 32شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 33شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 34شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 35شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 36شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 37شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 38شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 39شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 40شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 41شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 42شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 43شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 44شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 45شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 46شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 47شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 48شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 49شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 50شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 51شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 52شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 53شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 54شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 55شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 56شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 57شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 58شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 59شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 60شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 61شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 62شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 63شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 64شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 65شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 66شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 67شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 68شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 69شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 70شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 71شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 72شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 73شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 74شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 75شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 76شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 77شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 78شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 79شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 80شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 81شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 82شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 83شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 84شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 85شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 86شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 87شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 88شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 89شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 90شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 91شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 92شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 93شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 94شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 95شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 96شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 97شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 98شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 99شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 100شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 101شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 102شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 103شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 104شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 105شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 106شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 107شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 108شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 109شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 110شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 111شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 112شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 113شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 114شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 115شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 116شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 117شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 118شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 119شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 120شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 121شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 122شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 123شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 124شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 125شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 126شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 127شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 128شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 129شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 130شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 131شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 132شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 133شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 134شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 135شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 136شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 137شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 138شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 139شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 140شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 141شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 142شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 143شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 144شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 145شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 146شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 147شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 148شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 149شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 150شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 151شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 152شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 153شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 154شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 155شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 156شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 157شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 158شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 159شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 160شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 161شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ