به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست
در دیده همتش جهان سرمه‌بهاست
چشمی به هوس نهاده بر هم ورنی
در نرگسش از ناز ره خواب کجاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست 2شمارهٔ ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست 3شمارهٔ ۱۷: صد شکر که حرف دوست شد بی‌کم و کاست 4شمارهٔ ۱۸: امشب که چو صبح وصل عشرت لقب است 5شمارهٔ ۱۹: دیشب ز دلم شعله آهی برخاست 6شمارهٔ ۲۰: هر چند دلم ز درد خونریزتر است 7شمارهٔ ۲۱: ای آنکه غمت پردگی محمل ماست 8شمارهٔ ۲۲: ای شمع گرت ذوق غم آموختن است 9شمارهٔ ۲۳: باز از سر ناز می به اغیار ده است 10شمارهٔ ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است 11شمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست 12شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست 13شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست 14شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست 15شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست 16شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست 17شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست 18شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست 19شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست 20شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 21شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 22شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 23شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 24شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 25شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 26شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 27شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 28شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 29شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 30شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 31شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 32شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 33شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 34شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 35شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 36شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 37شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 38شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 39شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 40شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 41شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 42شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 43شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 44شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 45شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 46شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 47شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 48شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 49شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 50شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 51شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 52شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 53شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 54شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 55شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 56شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 57شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 58شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 59شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 60شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 61شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 62شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 63شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 64شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 65شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 66شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 67شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 68شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 69شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 70شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 71شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 72شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 73شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 74شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 75شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 76شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 77شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 78شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 79شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 80شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 81شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 82شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 83شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 84شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 85شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 86شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 87شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 88شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 89شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 90شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 91شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 92شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 93شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 94شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 95شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 96شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 97شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 98شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 99شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 100شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 101شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 102شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 103شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 104شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 105شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 106شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 107شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 108شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 109شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 110شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 111شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 112شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 113شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 114شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 115شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 116شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 117شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 118شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 119شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 120شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 121شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 122شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 123شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 124شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 125شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 126شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 127شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 128شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 129شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 130شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 131شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 132شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 133شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 134شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 135شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 136شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 137شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 138شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 139شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 140شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 141شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 142شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 143شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 144شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 145شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 146شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 147شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 148شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 149شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 150شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 151شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 152شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ