کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویدیوان اشعار | فصیحی هرویرباعیات

145

شمارهٔ ۱: در دیده مور اگر روم چون عنقا
شمارهٔ ۲: با دوست چه کار طالب سودا را
شمارهٔ ۳: دردم که بهار نیست گلزار مرا
شمارهٔ ۴: ای نام تو روح قدس و پیکر لب ما
شمارهٔ ۵: عشق آمد و ریخت برق در پیکر ما
شمارهٔ ۶: از زهر بلا پرست پیمانه ما
شمارهٔ ۷: در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب
شمارهٔ ۸: آن شوخ که عارض از می حسن افروخت
شمارهٔ ۹: در جام شکایت زبانم خون ریخت
شمارهٔ ۱۰: دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت
شمارهٔ ۱۱: آن دم که شدیم از می هستی سرمست
شمارهٔ ۱۲: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست
شمارهٔ ۱۳: پروانه که از بادیه هجر برست
شمارهٔ ۱۴: سوی در پادشاه کز طور بهست
شمارهٔ ۱۵: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست
شمارهٔ ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست
شمارهٔ ۱۷: صد شکر که حرف دوست شد بی‌کم و کاست
شمارهٔ ۱۸: امشب که چو صبح وصل عشرت لقب است
شمارهٔ ۱۹: دیشب ز دلم شعله آهی برخاست
شمارهٔ ۲۰: هر چند دلم ز درد خونریزتر است
شمارهٔ ۲۱: ای آنکه غمت پردگی محمل ماست
شمارهٔ ۲۲: ای شمع گرت ذوق غم آموختن است
شمارهٔ ۲۳: باز از سر ناز می به اغیار ده است
شمارهٔ ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است
شمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست
شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست
شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست
شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست
شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست
شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست
شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست
شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست
شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست
شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست
شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست
شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست
شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست
شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست
شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست
شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست
شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت
شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت
شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت
شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد
شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد
شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد
شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد
شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد
شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد
شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد
شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد
شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد
شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد
شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد
شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد
شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند
شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند
شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند
شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند
شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند
شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند
شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند
شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند
شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند
شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند
شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند
شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند
شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند
شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند
شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند
شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند
شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد
شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد
شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود
شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود
شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود
شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود
شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود
شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود
شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود
شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود
شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود
شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود
شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود
شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود
شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود
شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید
شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید
شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید
شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید
شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار
شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار
شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار
شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار
شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار
شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور
شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور
شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز
شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز
شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس
شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش
شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش
شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش
شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع
شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف
شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ
شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ
شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ
شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل
شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال
شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل
شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم
شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم
شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام
شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام
شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام
شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام
شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم
شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم
شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم
شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم
شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم
شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم
شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم
شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم
شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم
شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم
شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم
شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم
شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم
شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم
شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم
شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم
شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم
شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم
شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم
شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم
شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم
شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم
شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم
شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم
شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم
شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن
شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان
شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن
شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من
شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین
شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین
شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه
شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته
شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده
شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو
شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو
شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو
شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای
شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای
شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی
شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی
شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی
شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی
شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی
شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی
شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی
شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی
شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی
شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

فصیحی هروی

آمارگیر وبلاگ