به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند

520عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در روز ازل بخت زبونم دادند
این جرعه ازین جام نگونم دادند
چون تشنه به خون خویش دیدند مرا
از هر بن مو دجله خونم دادند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 2شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 3شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 4شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 5شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 6شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 7شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 8شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 9شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 10شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 11شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 12شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 13شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 14شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 15شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 16شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 17شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 18شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 19شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 20شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 21شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 22شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 23شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 24شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 25شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 26شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 27شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 28شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 29شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 30شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 31شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 32شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 33شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 34شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 35شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 36شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 37شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 38شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 39شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 40شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 41شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 42شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 43شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 44شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 45شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 46شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 47شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 48شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 49شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 50شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 51شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 52شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 53شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 54شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 55شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 56شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 57شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 58شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 59شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 60شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 61شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 62شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 63شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 64شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 65شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 66شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 67شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 68شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 69شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 70شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 71شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 72شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 73شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 74شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 75شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 76شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 77شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 78شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 79شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 80شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 81شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 82شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 83شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 84شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 85شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 86شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 87شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 88شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 89شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 90شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 91شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 92شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 93شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 94شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 95شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 96شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 97شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 98شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 99شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 100شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 101شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 102شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 103شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 104شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 105شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ