به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست
هر یک مژه راه کاروان نگهی‌ست
آنجا که شود صبح رخش نورفشان
خورشید در آن حریم بخت سیهی‌ست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 2شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 3شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 4شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 5شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 6شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 7شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 8شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 9شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 10شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 11شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 12شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 13شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 14شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 15شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 16شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 17شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 18شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 19شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 20شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 21شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 22شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 23شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 24شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 25شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 26شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 27شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 28شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 29شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 30شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 31شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 32شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 33شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 34شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 35شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 36شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 37شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 38شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 39شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 40شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 41شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 42شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 43شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 44شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 45شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 46شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 47شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 48شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 49شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 50شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 51شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 52شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 53شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 54شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 55شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 56شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 57شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 58شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 59شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 60شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 61شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 62شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 63شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 64شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 65شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 66شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 67شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 68شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 69شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 70شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 71شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 72شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 73شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 74شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 75شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 76شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 77شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 78شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 79شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 80شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 81شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 82شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 83شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 84شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 85شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 86شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 87شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 88شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 89شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 90شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 91شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 92شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 93شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 94شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 95شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 96شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 97شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 98شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 99شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 100شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 101شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 102شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 103شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 104شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 105شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 106شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 107شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 108شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 109شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 110شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 111شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 112شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 113شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 114شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 115شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 116شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 117شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 118شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 119شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 120شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 121شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 122شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 123شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 124شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 125شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 126شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 127شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 128شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ