به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد

590عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

حسنت که صلای شوق عالم برزد
غم نیست اگر دمی ز محنت دم زد
کفرست ولی یقین که از رشک ایزد
هنگامه دلربائیت بر هم زد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 2شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 3شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 4شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 5شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 6شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 7شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 8شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 9شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 10شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 11شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 12شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 13شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 14شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 15شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 16شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 17شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 18شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 19شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 20شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 21شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 22شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 23شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 24شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 25شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 26شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 27شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 28شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 29شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 30شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 31شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 32شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 33شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 34شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 35شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 36شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 37شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 38شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 39شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 40شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 41شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 42شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 43شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 44شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 45شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 46شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 47شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 48شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 49شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 50شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 51شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 52شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 53شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 54شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 55شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 56شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 57شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 58شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 59شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 60شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 61شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 62شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 63شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 64شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 65شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 66شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 67شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 68شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 69شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 70شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 71شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 72شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 73شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 74شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 75شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 76شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 77شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 78شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 79شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 80شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 81شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 82شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 83شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 84شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 85شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 86شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 87شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 88شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 89شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 90شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 91شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 92شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 93شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 94شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 95شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 96شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 97شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 98شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 99شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 100شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 101شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 102شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 103شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 104شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 105شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 106شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 107شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 108شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 109شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 110شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 111شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 112شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 113شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 114شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 115شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 116شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 117شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 118شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ