به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ناصح ما را میل نصیحت دارد
پندارد دل ز عشق محنت دارد
می‌بیند آتش و ولی آگه نیست
کاین دوزخ ما مشرب جنت دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 2شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 3شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 4شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 5شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 6شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 7شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 8شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 9شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 10شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 11شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 12شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 13شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 14شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 15شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 16شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 17شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 18شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 19شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 20شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 21شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 22شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 23شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 24شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 25شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 26شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 27شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 28شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 29شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 30شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 31شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 32شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 33شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 34شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 35شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 36شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 37شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 38شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 39شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 40شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 41شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 42شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 43شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 44شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 45شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 46شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 47شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 48شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 49شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 50شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 51شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 52شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 53شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 54شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 55شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 56شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 57شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 58شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 59شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 60شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 61شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 62شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 63شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 64شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 65شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 66شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 67شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 68شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 69شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 70شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 71شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 72شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 73شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 74شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 75شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 76شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 77شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 78شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 79شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 80شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 81شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 82شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 83شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 84شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 85شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 86شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 87شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 88شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 89شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 90شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 91شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 92شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 93شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 94شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 95شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 96شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 97شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 98شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 99شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 100شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 101شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 102شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 103شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 104شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 105شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 106شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 107شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 108شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 109شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 110شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 111شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 112شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 113شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 114شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 115شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 116شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 117شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 118شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 119شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 120شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 121شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ