به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گرد گلت از رشک عرق می‌بایست
ملک خوبی بدین نسق می‌بایست
رویت ورقی ز مصحف خوبی بود
بسم اللهی برین ورق می‌بایست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 2شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 3شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 4شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 5شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 6شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 7شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 8شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 9شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 10شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 11شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 12شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 13شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 14شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 15شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 16شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 17شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 18شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 19شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 20شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 21شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 22شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 23شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 24شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 25شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 26شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 27شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 28شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 29شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 30شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 31شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 32شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 33شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 34شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 35شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 36شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 37شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 38شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 39شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 40شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 41شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 42شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 43شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 44شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 45شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 46شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 47شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 48شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 49شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 50شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 51شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 52شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 53شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 54شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 55شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 56شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 57شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 58شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 59شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 60شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 61شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 62شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 63شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 64شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 65شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 66شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 67شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 68شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 69شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 70شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 71شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 72شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 73شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 74شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 75شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 76شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 77شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 78شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 79شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 80شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 81شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 82شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 83شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 84شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 85شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 86شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 87شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 88شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 89شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 90شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 91شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 92شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 93شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 94شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 95شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 96شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 97شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 98شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 99شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 100شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 101شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 102شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 103شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 104شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 105شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 106شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 107شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 108شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 109شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 110شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 111شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 112شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 113شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 114شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 115شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 116شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 117شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 118شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 119شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 120شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 121شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 122شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 123شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 124شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 125شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 126شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 127شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 128شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 129شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 130شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 131شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 132شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 133شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ