به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست

650عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دورت آورد کآفتابی می‌خواست
حسنت پرورد کآب و تابی می‌خواست
نی‌نی غلطم غلط که معشوق ازل
در خورد نقاب خود جمالی می‌خواست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است 2شمارهٔ ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست 3شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست 4شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست 5شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست 6شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست 7شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست 8شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست 9شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست 10شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست 11شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 12شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 13شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 14شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 15شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 16شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 17شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 18شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 19شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 20شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 21شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 22شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 23شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 24شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 25شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 26شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 27شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 28شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 29شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 30شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 31شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 32شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 33شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 34شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 35شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 36شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 37شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 38شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 39شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 40شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 41شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 42شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 43شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 44شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 45شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 46شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 47شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 48شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 49شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 50شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 51شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 52شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 53شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 54شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 55شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 56شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 57شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 58شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 59شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 60شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 61شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 62شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 63شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 64شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 65شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 66شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 67شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 68شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 69شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 70شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 71شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 72شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 73شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 74شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 75شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 76شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 77شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 78شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 79شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 80شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 81شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 82شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 83شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 84شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 85شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 86شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 87شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 88شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 89شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 90شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 91شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 92شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 93شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 94شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 95شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 96شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 97شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 98شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 99شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 100شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 101شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 102شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 103شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 104شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 105شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 106شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 107شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 108شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 109شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 110شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 111شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 112شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 113شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 114شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 115شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 116شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 117شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 118شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 119شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 120شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 121شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 122شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 123شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 124شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 125شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 126شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 127شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 128شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 129شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 130شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 131شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 132شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 133شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 134شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 135شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 136شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 137شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 138شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 139شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 140شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 141شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 142شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 143شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ