به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فصیحی هروی

فصیحی هرویرباعیاتشمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست
بی گریه مباش کان سپاه ظفرست
نی خون جگر که خون هر عضو که هست
چون درنگری امانت چشم ترست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست 2شمارهٔ ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست 3شمارهٔ ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست 4شمارهٔ ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست 5شمارهٔ ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست 6شمارهٔ ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست 7شمارهٔ ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست 8شمارهٔ ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست 9شمارهٔ ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست 10شمارهٔ ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست 11شمارهٔ ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست 12شمارهٔ ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست 13شمارهٔ ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست 14شمارهٔ ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست 15شمارهٔ ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست 16شمارهٔ ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت 17شمارهٔ ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت 18شمارهٔ ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت 19شمارهٔ ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد 20شمارهٔ ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد 21شمارهٔ ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد 22شمارهٔ ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد 23شمارهٔ ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد 24شمارهٔ ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد 25شمارهٔ ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد 26شمارهٔ ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد 27شمارهٔ ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد 28شمارهٔ ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد 29شمارهٔ ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد 30شمارهٔ ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد 31شمارهٔ ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند 32شمارهٔ ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند 33شمارهٔ ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند 34شمارهٔ ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند 35شمارهٔ ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند 36شمارهٔ ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند 37شمارهٔ ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند 38شمارهٔ ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند 39شمارهٔ ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند 40شمارهٔ ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند 41شمارهٔ ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند 42شمارهٔ ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند 43شمارهٔ ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند 44شمارهٔ ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند 45شمارهٔ ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند 46شمارهٔ ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند 47شمارهٔ ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد 48شمارهٔ ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد 49شمارهٔ ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود 50شمارهٔ ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود 51شمارهٔ ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود 52شمارهٔ ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود 53شمارهٔ ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود 54شمارهٔ ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود 55شمارهٔ ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود 56شمارهٔ ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود 57شمارهٔ ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود 58شمارهٔ ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود 59شمارهٔ ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود 60شمارهٔ ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود 61شمارهٔ ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود 62شمارهٔ ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید 63شمارهٔ ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید 64شمارهٔ ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید 65شمارهٔ ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید 66شمارهٔ ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار 67شمارهٔ ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار 68شمارهٔ ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار 69شمارهٔ ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار 70شمارهٔ ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار 71شمارهٔ ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور 72شمارهٔ ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور 73شمارهٔ ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز 74شمارهٔ ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز 75شمارهٔ ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس 76شمارهٔ ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش 77شمارهٔ ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش 78شمارهٔ ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش 79شمارهٔ ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع 80شمارهٔ ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف 81شمارهٔ ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ 82شمارهٔ ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ 83شمارهٔ ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ 84شمارهٔ ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل 85شمارهٔ ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال 86شمارهٔ ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل 87شمارهٔ ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم 88شمارهٔ ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم 89شمارهٔ ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام 90شمارهٔ ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام 91شمارهٔ ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام 92شمارهٔ ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام 93شمارهٔ ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم 94شمارهٔ ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم 95شمارهٔ ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم 96شمارهٔ ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم 97شمارهٔ ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم 98شمارهٔ ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم 99شمارهٔ ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم 100شمارهٔ ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم 101شمارهٔ ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم 102شمارهٔ ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم 103شمارهٔ ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم 104شمارهٔ ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم 105شمارهٔ ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم 106شمارهٔ ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم 107شمارهٔ ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم 108شمارهٔ ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم 109شمارهٔ ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم 110شمارهٔ ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم 111شمارهٔ ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم 112شمارهٔ ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم 113شمارهٔ ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم 114شمارهٔ ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم 115شمارهٔ ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم 116شمارهٔ ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم 117شمارهٔ ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم 118شمارهٔ ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن 119شمارهٔ ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان 120شمارهٔ ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن 121شمارهٔ ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من 122شمارهٔ ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین 123شمارهٔ ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین 124شمارهٔ ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه 125شمارهٔ ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته 126شمارهٔ ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده 127شمارهٔ ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو 128شمارهٔ ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو 129شمارهٔ ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو 130شمارهٔ ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای 131شمارهٔ ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای 132شمارهٔ ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی 133شمارهٔ ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی 134شمارهٔ ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی 135شمارهٔ ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی 136شمارهٔ ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی 137شمارهٔ ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی 138شمارهٔ ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی 139شمارهٔ ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی 140شمارهٔ ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی 141شمارهٔ ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ