به یقین می توان گفت که قصۀ جان پرورِ ارباب معرفت، چیزی جز غمِ عشق نیست و به قول حافظ، این اندوه شیرین، یک قصه بیش نیست، اما با صد زبان و هزار گونه روایت، بازگفته شده است: گاه در گریه های مجنون بر مزار لیلی، گاه در صدای تیشۀ فرهاد در کوه بیستون، گاه در وضوی خون منصور حلاج بر بلند چلیپا و گاه در گریۀ قلم عین القضاتو بیهقی،گاهی در رقص سماعِ بایزید و ابوسعید و... کوتاه تر سخنِ طنزآمیز و صدق آلودی که می توانم گفت، این که عشق، تنها فراروایت یا ابر روایت هنوز و همیشه است که برخلاف نگاه پسامدرنیست ها، هیچ گاه مشمولِ اصولی از قبیل نسبیت فرهنگی، ابطال پذیری، اثبات پذیری و… نمی شود! کتابی که پیش چشمان شما گشوده است نیز در اوراق کهن خود، عطر دل انگیز عشقبازی های شکوهمند دلدادگانِ آریاییِ هند را پنهان کرده و مشتاق واگویۀ حرف ها و شعرهایی است،که برای گفته نشدن و خوانده نشدن، سروده و آفریده شده اند. داستانِ عشق رام و سیتا  در ادبیات هند همان قدر ارج و شهرت دارد که لیلی و مجنون در ادب عرب و فرهاد و شیرین در ادب پارسی. حتی اگر بیشتر دقیق شویم، در می یابیم که اشتهارو ارزشِ این قصه (رامایانا) ، بسی بیشتر از همتایان ایرانی و عربی خویشاست. بخش عظیمی از این اهمیت، مدیون و مرهون خویشاوندی و پیوند اساطیری این واقعۀ عاشقانه با ساختار و بافت دینی و مذهبی هندوییسم درشبه قاره است. اگر بگوییم که در هند، دین – به مثابه سنت- هم به جای فلسفه نشسته است هم به جای فرهنگ و اسطوره و حماسه و دیگر ژانرها و انواع ادبی و اجتماعی…، خیلی به بیراهه نرفته ایم. 

برخلاف برخی از سنّت های دینی که چندان با عشق (آن هم از نوع محسوس و قابل درك آن) میانۀ خوبی نداشته اند، هندوییسم، سرشار از اساطیر عاشقانۀ خدایان و ایزدبانوهای متنوع است. هند را هم که خود بهتر از من می دانید که در حدود سه میلیون خدای شناسنامه دار و معلوم الحال! دارد که هر کدام برای خودشان معبدی دارند و پیروانی مومن، که با رقص و شادی و موسیقی، خدایان خود را ستایش و پرستش می کنند! نکتۀ جالبتر این که هر چه در اسطوره های دینی، عاشقانه و حماسی هند بگردید - برخلاف تمدنهای ایرانی و یونانی – خبری از تراژدی و سوگ و درد ماتم نیست و همان چیزی که امروزه به نام پایان خوش فیلم های هندی می بینیم، در اسطوره ها هم قابل مشاهده است!

برای این که مخاطب این کتاب با حال و هوای اسطورة عاشقانۀ رام و سیتا بهتر آشنا شود، به ناگزیر باید نیوشیدنِ اندکی توضیحات را به زبان ساده، در باره سلسله مراتب خدایان هند تحمل کند.