آمد او با جلوه های سَرمدی
ظاهر او بنمود وجه احمدی
ليک غافل جملۀ ارباب هوش
از تغـّردهای جَذبای سروش
احمد است اينکه نزيل آمد نزيل
از سَماء عزّ به آيات جليل
عالمی را از شرر پر شور کرد
آدمی را او سراسر نور کرد
طاهره بر دار پرده از ميان
تا بيايد سِرّ غيبی در عيان
گوی الحَمدُ هُوَ رَبِّ جَميل
قـَد تشعشع من طرازات الجليل