کتابخانه دیجیتال

سیف فرغانی

سیف فرغانیدیوان اشعار | فرغانیقصاید و قطعات

312

شمارهٔ ۱: دیده تحمل نمی کند نظرت را
شمارهٔ ۲: بباغی در بدیدم پار گل را
شمارهٔ ۳: صاحب دیوان نظمم مشرف ملک سخن
شمارهٔ ۴: ای جلوه کرده روی تو خود را در آفتاب
شمارهٔ ۵: بیا بلبل که وقت گفتن تست
شمارهٔ ۶: حسن آن صورت از صفت بدرست
شمارهٔ ۷: برون زین جهان یک جهانی خوشست
شمارهٔ ۸: دنیا که من و ترا مکانست
شمارهٔ ۹: آن خداوندی که عالم آن اوست
شمارهٔ ۱۰: ای که در صورت خوب تو جمال معنیست
شمارهٔ ۱۱: اندرین دوران مجو راحت که کس آسوده نیست
شمارهٔ ۱۲: که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت
شمارهٔ ۱۳: اگر دولت همی خواهی مکن تقصیر در طاعت
شمارهٔ ۱۴: درین دور احسان نخواهیم یافت
شمارهٔ ۱۵: ایا رونده که عمر تو در تمنا رفت
شمارهٔ ۱۶ - و کتب الیه ایضا: دلم از کار این جهان بگرفت
شمارهٔ ۱۷: ترا که از پی دنیا ز دل غم دین رفت
شمارهٔ ۱۸: وصف حسنش نمی توانم گفت
شمارهٔ ۱۹: ای که ز من میکنی سؤال حقیقت
شمارهٔ ۲۰: ای مرد فقر، هست ترا خرقه تو تاج
شمارهٔ ۲۱: چون هرچه غیر اوست بدل ترک آن کنی
شمارهٔ ۲۲: چون در جهان ز عشق تو غوغا در اوفتاد
شمارهٔ ۲۳: هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد
شمارهٔ ۲۴: چه خواهد کرد با شاهان ندانم
شمارهٔ ۲۵: درین جهان که بسی تن پرست را جان مرد
شمارهٔ ۲۶: گر کسی از نعمت این منعمان ادرار خورد
شمارهٔ ۲۷ - قطعه: آتش است آب دیده مظلوم
شمارهٔ ۲۸: دین و دولت قرین یکدگرند
شمارهٔ ۲۹: طبیب جان بود آن دل که او را درد دین باشد
شمارهٔ ۳۰: اگر تو توبه کنی کافری مسلمان شد
شمارهٔ ۳۱: آن یار کز مشاهده یار باز ماند
شمارهٔ ۳۲: زنده نبود آن دلی کز عشق جانان باز ماند
شمارهٔ ۳۳: خسروا خلق در ضمان تواند
شمارهٔ ۳۴: پیوستگان عشق تو از خود بریده اند
شمارهٔ ۳۵ - قطعه کتب الی (الخدمة) الصاحب الشهید طاب ثراه: چو حق خواجه را آن سعادت بداد
شمارهٔ ۳۶: غرض از آدم درویشانند
شمارهٔ ۳۷ - قطعه: اندرین ایام کآسایش نمی یابند انام
شمارهٔ ۳۸: هرکه همچون من و تو از عدم آمد بوجود
شمارهٔ ۳۹: کم خور غم تنی که حیاتش بجان بود
شمارهٔ ۴۰: در عجبم تا خود آن زمان چه زمان بود
شمارهٔ ۴۱: حسن هرجا که در جهان برود
شمارهٔ ۴۲: چو دل عاشق روی جانان شود
شمارهٔ ۴۳: چو دلبرم سر درج مقال بگشاید
شمارهٔ ۴۴: ای مقبل ار سعادت دنیات رو نماید
شمارهٔ ۴۵: نگارا کار عشق از من نیاید
شمارهٔ ۴۶: ای قوم درین عزا بگریید
شمارهٔ ۴۷: ای ز لعل لب تو چاشنی قند و شکر
شمارهٔ ۴۸: نقاب از رخ خوب آن خوش پسر
شمارهٔ ۴۹: ای صبا گر سوی تبریز افتدت روزی گذر
شمارهٔ ۵۰: پسته آن بت شکر لب شیرین گفتار
شمارهٔ ۵۱: بعشق ای پسر جان و دل زنده دار
شمارهٔ ۵۲: چند گفتم که فراموش کنم صحبت یار
شمارهٔ ۵۳: ای بت سنگ دل و ای صنم سیم عذار
شمارهٔ ۵۴: من بلبلم و رخ تو گلزار
شمارهٔ ۵۵: گفتند ماه و خور که چو پیدا شد آن نگار
شمارهٔ ۵۶: الا ای صبا ساعتی بار بر
شمارهٔ ۵۷: عشق تمکین بود بتمکین در
شمارهٔ ۵۸ - قطعه ٧: روی در زیر سمش کرد بساطی، چو فگند
شمارهٔ ۵۹: ایا قطره جانت از بحر نور
شمارهٔ ۶۰: ای شده از پی جامه ز لباس دین عور
شمارهٔ ۶۱: ایا نموده ز یاقوت درفشان گوهر
شمارهٔ ۶۲ - فی التوحید الباری تعالی: دانستم از صفات که ذاتت منزهست
شمارهٔ ۶۳: بنزد همت من خردی ای بزرگ امیر
شمارهٔ ۶۴: ای پسر از مردم زمانه حذر گیر
شمارهٔ ۶۵: ای پسر انده دنیا بدل شاد مگیر
شمارهٔ ۶۶: رسید پیک اجل کای بزرگوار بمیر
شمارهٔ ۶۷: ای ز تو هم خرقه هم سجاده تو بی نماز
شمارهٔ ۶۸: مرا بلطف خود الهام کرد داور نفس
شمارهٔ ۶۹: ای بدنیا مشتغل از کار دین غافل مباش
شمارهٔ ۷۰: نصیحت می کنم بشنو بر آن باش
شمارهٔ ۷۱: گر باد خاک کوی تو سوی چمن برد
شمارهٔ ۷۲: حبذا عرصه ملکی که تویی سلطانش
شمارهٔ ۷۳: چو کرد نرگس مستش ز تیر مژگان تیغ
شمارهٔ ۷۴: الا ای زده چون من از عشق لاف
شمارهٔ ۷۵: ایا ندیده ز قرآن دلت ورای حروف
شمارهٔ ۷۶: ای جان تو مسافر مهمان سرای خاک
شمارهٔ ۷۷: دلش شکسته نگردد ازین سخن دانم
شمارهٔ ۷۸: ای ز روی تو گرفته چهره خوبی جمال
شمارهٔ ۷۹: ای که اندر ملک گفتی می نهم قانون عدل
شمارهٔ ۸۰: زهی بر جمال تو افشانده جان گل
شمارهٔ ۸۱: ایا دلت شده از کار جان بتن مشغول
شمارهٔ ۸۲: ای بلبل بوستان معقول
شمارهٔ ۸۳: ای خجل از رخ تو ماه تمام
شمارهٔ ۸۴ - و کتب الیه ایضا: بجای سخن گر بتو جان فرستم
شمارهٔ ۸۵: ای شهنشه چون غلامانت بدر باز آمدم
شمارهٔ ۸۶: عشق و دولت اگر بود باهم
شمارهٔ ۸۷ - قال علی لسان الولی المشار الیه والقطب المدار علیه: من آن آیینه معنی نمایم
شمارهٔ ۸۸: ای همه آن تو، حاجت زین و آن تا کی خوهیم
شمارهٔ ۸۹: ایا نگار صدف سینه گهر دندان
شمارهٔ ۹۰: دلا گر دولتی داری طلب کن جای درویشان
شمارهٔ ۹۱ - کتب الی الشیخ العارف سعدی الشیرازی: نمی دانم که چون باشد بمعدن زر فرستادن
شمارهٔ ۹۲: در شب زلف تو قمر دیدن
شمارهٔ ۹۳: روی تو عرض داد لشکر حسن
شمارهٔ ۹۴: زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن
شمارهٔ ۹۵: هان ای رفیق خفته دمی ترک خواب کن
شمارهٔ ۹۶: وصلست و هجر، آنچه بهست اختیار کن
شمارهٔ ۹۷: ایا سلطان ترا بنده ز سلطان بی نیازم کن
شمارهٔ ۹۸: دلا از آستین عشق دست کار بیرون کن
شمارهٔ ۹۹: ای جمالت آیتی از صنع رب العالمین
شمارهٔ ۱۰۰: ای ترا در کار دنیا بوده دست افزار دین
شمارهٔ ۱۰۱: چو بگذشت از غم دنیا بغفلت روزگار تو
شمارهٔ ۱۰۱: چو بگذشت از غم دنیا بغفلت روزگار تو
شمارهٔ ۱۰۲: ایا سلطان لشکرکش بشاهی چون علم سرکش
شمارهٔ ۱۰۳: ایا دستور هامان وش که نمرودی شدی سرکش
شمارهٔ ۱۰۴: ایا مستوفی کافی که در دیوان سلطانان
شمارهٔ ۱۰۵: ایا قاضی حیلت گر، حرام آشام رشوت خور
شمارهٔ ۱۰۶: ایا بازاری مسکین نهاده در ترازو دین
شمارهٔ ۱۰۷: ایا درویش رعناوش چو مطرب با سماعت خوش
شمارهٔ ۱۰۸ - (و باز بسعدی فرستاده است): بسی نماند ز اشعار عاشقانه تو
شمارهٔ ۱۰۹ - وله قال فی مرثیه الشهید کریم الدین اسماعیل البکری نورالله حفرته (و مرقده): ای بوده همتم همه طول بقای تو
شمارهٔ ۱۱۰ - فی نعت النبی علیه السلام: بسوی حضرت رسول الله
شمارهٔ ۱۱۱: ای که در حسن عمل زامسال بودی پار به
شمارهٔ ۱۱۲: ای هشت خلد را بیکی نان فروخته
شمارهٔ ۱۱۳: عوانان اندرو گویی سگانند
شمارهٔ ۱۱۴: زهی رخت بدلم رهنمای اندیشه
شمارهٔ ۱۱۵: عروس چمن راست زیور شکوفه
شمارهٔ ۱۱۶: ای ز عکس روی تو چون مه منور آینه
شمارهٔ ۱۱۷: زهی ز طره تو آفتاب در سایه
شمارهٔ ۱۱۸: ای دل بنه سر و مکش از کوی یار پای
شمارهٔ ۱۱۹ - کتب الی صدیق ارسل الیه کتابا و هوالشیخ نورالدین بن الشیخ محمود ادام الله برکتهما: با حسن چو لطف یار کردی
شمارهٔ ۱۲۰: ای فرستاده بداعی استری
شمارهٔ ۱۲۱: ای ز بازار جهان حاصل تو گفتاری
شمارهٔ ۱۲۲: ای تن آرامی که خون جان بگردن می بری
شمارهٔ ۱۲۳: در باغ دهر چون گل گر سربسر جمالی
شمارهٔ ۱۲۴: نام تو چون بر زبان آید همی
شمارهٔ ۱۲۵ - قطعه: مال دنیا بآخرت نرود
شمارهٔ ۱۲۶: دلبرا تا تو یار خویشتنی
شمارهٔ ۱۲۷: ملک دنیا و مردمان در وی
شمارهٔ ۱۲۸: گر خوهی ای محتشم کز جمع درویشان شوی
شمارهٔ ۱۲۹: قرآن چه بود مخزن اسرار الهی
شمارهٔ ۱۳۰: ای صبا بادم من کن نفسی همراهی
شمارهٔ ۱۳۱: ای زبده جهان ز جهان نازنین تویی
شمارهٔ ۱۳۲: گرت از سیم زبانست و سخن زر گویی

سیف فرغانی

آمارگیر وبلاگ