کهن ابلهی، نقشکی تازه بست
دو مصحف بیک جلد شیرازه بست!
یکی گفتش: ای سخره ی روزگار
که بودت در این کار آموزگار؟!
دو شه در یکی کشور، آشفتگی است
دو جان در یکی پیکر، این عقل کیست؟!
بپاسخ چنین گفت آن سست رای
کز امنیت آمد تهی این سرای
کنون نبود این کار و نبود شکی
که ماند یکی گر نماند یکی!