به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قطران تبریزی

قطران تبریزیرباعی هاشمارهٔ ۳: با روی تو دی ماه بهار است مرا

1340عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با روی تو دی ماه بهار است مرا
وز دو لب تو شکر شکار است مرا
تا ایزد پشت و بخت یار است مرا
جز با می و معشوق چه کار است مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: چون بنوازد به پیش من زیر کیا 2شمارهٔ ۳: با روی تو دی ماه بهار است مرا 3شمارهٔ ۴: بسپرد بپای ناکسان دهر مرا 4شمارهٔ ۵: من خفته بدم دوش دل از یار جدا 5شمارهٔ ۶: مادر چو بزاد آن بدعا خواسته را 6شمارهٔ ۷: ای شاه چو کردگار بگشاد ترا 7شمارهٔ ۸: ای نوش لب و لاله رخ و سیم قفا 8شمارهٔ ۹: یک نیم دلم کلبچه یک نیم کباب 9شمارهٔ ۱۰: تافتنه دلم بر آن لب میگونست 10شمارهٔ ۱۱: ای گشته خجل ماه فلک از نظرت 11شمارهٔ ۱۲: روی تو بشبهای سیه روز منست 12شمارهٔ ۱۳: تا کی باشم صبور در محنت دوست 13شمارهٔ ۱۴: چون دیده من دید ترا روز نخست 14شمارهٔ ۱۵: آنی که وفا نباید از مهر تو جست 15شمارهٔ ۱۶: چون جان و روان خویشتن داشتمت 16شمارهٔ ۱۷: تا من بودم بود مرا دولت جفت 17شمارهٔ ۱۸: بالات بود بسان سروان بهشت 18شمارهٔ ۱۹: دارنده داد و دین ملک مملانست 19شمارهٔ ۲۰: آرام دل ولی ملک مملانست 20شمارهٔ ۲۱: تابنده چو خورشید ملک مملانست 21شمارهٔ ۲۲: دلدار مرا بر دل من رحمت نیست 22شمارهٔ ۲۳: از هجر تو ابر چشم باران ریز است 23شمارهٔ ۲۴: هنگام سخا و جامه و جام تراست 24شمارهٔ ۲۵: یک نیمه جهان سر او باغ شاه است 25شمارهٔ ۲۶: ماننده شیر نر شمس الدین است 26شمارهٔ ۲۷: بر ملک فکنده برخ شمس الامراست 27شمارهٔ ۲۸: تا پرده روی ماه من عنبر گشت 28شمارهٔ ۲۹: با آنکه دلم از غم هجرت خونست 29شمارهٔ ۳۰: چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت 30شمارهٔ ۳۱: نیمی ز تنم برنج و نیمی بشکنج 31شمارهٔ ۳۲: تا دلبر من بر ابرو افکند شکنج 32شمارهٔ ۳۳: صد بار بدل پند بکردم نشنید 33شمارهٔ ۳۴: هر کان رخ و آن زلف و لب دید 34شمارهٔ ۳۵: گویند بهر درد بود صابر مرد 35شمارهٔ ۳۶: آنی که دل من از تو خرم گردد 36شمارهٔ ۳۷: از دوستی تو جز ندامت ناید 37شمارهٔ ۳۸: تا کی ز فراق بر دلم بند بود 38شمارهٔ ۳۹: بیداد گرا بگرد بیداد مگرد 39شمارهٔ ۴۰: نیمی ز دلم باد شد و نیمی گرد 40شمارهٔ ۴۱: از چشم و دل من آب و آتش خیزد 41شمارهٔ ۴۲: با دام تو گاه غمزه لشگر شکند 42شمارهٔ ۴۳: از دست و سنانت آب و آذر خیزد 43شمارهٔ ۴۴: بر شاخ گل دولت تو خار نماند 44شمارهٔ ۴۵: خون جگر ما بقمی بیش نبود 45شمارهٔ ۴۶: ای شاه نخستین سفرت میمون باد 46شمارهٔ ۴۷: هرچند ترا زمان بجان رنجان کرد 47شمارهٔ ۴۸: ایزد چو بزرگ شهریاری نکند 48شمارهٔ ۴۹: آن را که چو من زبان گهربار بود 49شمارهٔ ۵۰: نوروز مهین جم همایون آورد 50شمارهٔ ۵۱: شاپور عدیل مجد گردونی باد 51شمارهٔ ۵۲: ایزد همه دولت جهانی بتو داد 52شمارهٔ ۵۳: ایزد همه ساله هست با مردم راد 53شمارهٔ ۵۴: تا مهر فکند بر من آن سرو بلند 54شمارهٔ ۵۵: آنرا که چنو نگار دلکش باشد 55شمارهٔ ۵۶: هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر 56شمارهٔ ۵۷: بسیار شنیدم من و دیدم بسیار 57شمارهٔ ۵۸: تا تو نکنی بدشمن و دوست نظر 58شمارهٔ ۵۹: با من ز قضای بد برآشفت دیار 59شمارهٔ ۶۰: ای زلف تو از رخان من پرچین تر 60شمارهٔ ۶۱: ای گشته بیداد و بدی کردن چیر 61شمارهٔ ۶۲: نیمی ز تنم کمان شد و نیمی تیر 62شمارهٔ ۶۳: چون کشته ببینم دو لب کرده فراز 63شمارهٔ ۶۴: بنگر که چه گفت با دلم چشم براز 64شمارهٔ ۶۵: تب خاله مرا نمود معشوقه ز ناز 65شمارهٔ ۶۶: گر روز قضا خدا ترا پرسد باز 66شمارهٔ ۶۷: نیمی ز دلم کبک شد و نیمی باز 67شمارهٔ ۶۸: خاموش بوم تا نکند چندین ناز 68شمارهٔ ۶۹: گر خیزد هیچ دیبه از هیچ طراز 69شمارهٔ ۷۰: آن بت که بهین لفظ بود دشنامش 70شمارهٔ ۷۱: تا غایب شد بت از کنار شمنش 71شمارهٔ ۷۲: ای گشته ببیداد و بدی کردن فاش 72شمارهٔ ۷۳: دندان تو و لب تو ای شهره رفیق 73شمارهٔ ۷۴: چون چشمه آفتاب بر چرخ فلک 74شمارهٔ ۷۵: دیدار بتان بیغش و دلشان غشناک 75شمارهٔ ۷۶: سه چیز ترا سه چیز داده است جمال 76شمارهٔ ۷۷: نسگالیده وصال آن مه نیک سگال 77شمارهٔ ۷۸: گویند مرا بهجر آن ماه چگل 78شمارهٔ ۷۹: چون ماه بود میان زین میر اجل 79شمارهٔ ۸۰: تا کرد جهان زیر قلم میر اجل 80شمارهٔ ۸۱: تا با تو شدم ز گردش دهر همال 81شمارهٔ ۸۲: دیدم صنمی ز نور باری نه ز گل 82شمارهٔ ۸۳: از طعنه و قول دشمن ای مهر گسل 83شمارهٔ ۸۴: هم هست مرا هوای آن زلف بخم 84شمارهٔ ۸۵: هر چند که بی بهانه دوری ز برم 85شمارهٔ ۸۶: زان قد چو شمشاد بفریاد دلم 86شمارهٔ ۸۷: تا کی ز فراق دوست فریاد کنم 87شمارهٔ ۸۸: ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم 88شمارهٔ ۸۹: ما نامه عزل مهر تو بنوشتیم 89شمارهٔ ۹۰: ما دل ز هوای مهر تو ببریدیم 90شمارهٔ ۹۱: یکباره دل از هوای تو بگسستیم 91شمارهٔ ۹۲: هندو بچه ای ببرد از راه دلم 92شمارهٔ ۹۳: کوشم که بپوشم انده و نخروشم 93شمارهٔ ۹۴: از بهر تو گنج خویشتن پالودم 94شمارهٔ ۹۵: با چشم و لبت شرنگ و شکر بینم 95شمارهٔ ۹۶: گویند مرا ز عشق آن تازه صنم 96شمارهٔ ۹۷: تا دور شدی تو از من ای سرو روان 97شمارهٔ ۹۸: ای کرده ببند دوستی بسته دلم 98شمارهٔ ۹۹: چون بیتو بوم جفت غم و درد بوم 99شمارهٔ ۱۰۰: خواهم که همیشه با تو پیوسته بوم 100شمارهٔ ۱۰۱: از بسکه ز ناکسان رسید آزارم 101شمارهٔ ۱۰۲: ای دوست بیا تا ره دیگر گیریم 102شمارهٔ ۱۰۳: یوسف روئی کز او فغان کرد دلم 103شمارهٔ ۱۰۴: ما دل ز وفا و مهر تو برداریم 104شمارهٔ ۱۰۵: تا همبر من نشسته خاموشم 105شمارهٔ ۱۰۶: تا بنده آن رخان تابنده شدم 106شمارهٔ ۱۰۷: روی تو گل و بوی تو نسرین دارم 107شمارهٔ ۱۰۸: افتادم در دام بتی سیم اندام 108شمارهٔ ۱۰۹: بیمارم و ناردان لبت پندارم 109شمارهٔ ۱۱۰: هر گه که ترا بطبع پاک انگارم 110شمارهٔ ۱۱۱: یک بوسه بدادی بمن ای بت افزون 111شمارهٔ ۱۱۲: آن زلف سیه بلای جانست ای جان 112شمارهٔ ۱۱۳: از کبر دلا دست بعیوق مزن 113شمارهٔ ۱۱۴: ای کام دل من و بلای حوران 114شمارهٔ ۱۱۵: بر چرخ جوانمرد شبیخون کردن 115شمارهٔ ۱۱۶: در کار جهانیان گشاد است از تو 116شمارهٔ ۱۱۷: ای دوست مرا بدشمنان دادی تو 117شمارهٔ ۱۱۸: خورشید بچهر و سرو بالائی تو 118شمارهٔ ۱۱۹: ای مایه نیکوئی مقام دل تو 119شمارهٔ ۱۲۰: سرگشته و زار و بیقرارم بی تو 120شمارهٔ ۱۲۱: از دیده میان رود خونم بی تو 121شمارهٔ ۱۲۲: پیوسته چو شمع در گدازم بی تو 122شمارهٔ ۱۲۳: ای دل صنمی بده برده قرار من و تو 123شمارهٔ ۱۲۴: آن چشم نگر بناز و خواب آلوده 124شمارهٔ ۱۲۵: گر بنده بدم کنون شدم یکره شاه 125شمارهٔ ۱۲۶: تا دست من از دامن تو شد کوتاه 126شمارهٔ ۱۲۷: برداشت بت من از سر آن چتر سیاه 127شمارهٔ ۱۲۸: ای طره تو ز مشگ و از عنبر به 128شمارهٔ ۱۲۹: گر سوی هوا دلم همی جوید راه 129شمارهٔ ۱۳۰: دوش آمد دست سوده و آسوده 130شمارهٔ ۱۳۱: ای عالم علم جاودان از درگاه 131شمارهٔ ۱۳۲: ای زهره جبین نیست چو رخسار تو ماه 132شمارهٔ ۱۳۳: ناگه ز درم در آمد آن سرو سهی 133شمارهٔ ۱۳۴: تا از بر من تو دوست دور افتادی 134شمارهٔ ۱۳۵: گر برده دلم بر تو حاصل نبدی 135شمارهٔ ۱۳۶: تا جامه مدح تو بپوشید رهی 136شمارهٔ ۱۳۷: اقبال و مراد و کامرانی داری 137شمارهٔ ۱۳۸: هرگه که کنی مصاف لشگر شکنی 138شمارهٔ ۱۳۹: چندین سخن تلخ شنودن تا کی 139شمارهٔ ۱۴۰: زانگه که مرا بیافریده است خدای 140شمارهٔ ۱۴۱: صد بوسه بدادمش بزیر کف پای 141شمارهٔ ۱۴۲: راز دل ازین و آن نهفتن تا کی 142شمارهٔ ۱۴۳: ای ترک بگنجه از کجا افتادی 143شمارهٔ ۱۴۴: افکنده و کنده است آن شمع سرای 144شمارهٔ ۱۴۵: گر دل بوفای تو هبا داشتمی 145شمارهٔ ۱۴۶: عناب لبا چو برگ عناب شدی 146شمارهٔ ۱۴۷: هرچند تو در کنار من بیشتری 147شمارهٔ ۱۴۸: بیجاده لب و یاسمن اندام منی 148شمارهٔ ۱۴۹: ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای 149شمارهٔ ۱۵۰: ای ترک ستمکاره و بیدادگری 150شمارهٔ ۱۵۱: ای آنکه بروی قبله خوبانی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ