به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قطران تبریزی

قطران تبریزیرباعی هاشمارهٔ ۶: مادر چو بزاد آن بدعا خواسته را

1200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مادر چو بزاد آن بدعا خواسته را
کرده است نشان آن مه پیراسته را
خالیست میان آن مه ناکاسته را
گر مهر نهد کسی چنین خواسته را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵: من خفته بدم دوش دل از یار جدا 2شمارهٔ ۶: مادر چو بزاد آن بدعا خواسته را 3شمارهٔ ۷: ای شاه چو کردگار بگشاد ترا 4شمارهٔ ۸: ای نوش لب و لاله رخ و سیم قفا 5شمارهٔ ۹: یک نیم دلم کلبچه یک نیم کباب 6شمارهٔ ۱۰: تافتنه دلم بر آن لب میگونست 7شمارهٔ ۱۱: ای گشته خجل ماه فلک از نظرت 8شمارهٔ ۱۲: روی تو بشبهای سیه روز منست 9شمارهٔ ۱۳: تا کی باشم صبور در محنت دوست 10شمارهٔ ۱۴: چون دیده من دید ترا روز نخست 11شمارهٔ ۱۵: آنی که وفا نباید از مهر تو جست 12شمارهٔ ۱۶: چون جان و روان خویشتن داشتمت 13شمارهٔ ۱۷: تا من بودم بود مرا دولت جفت 14شمارهٔ ۱۸: بالات بود بسان سروان بهشت 15شمارهٔ ۱۹: دارنده داد و دین ملک مملانست 16شمارهٔ ۲۰: آرام دل ولی ملک مملانست 17شمارهٔ ۲۱: تابنده چو خورشید ملک مملانست 18شمارهٔ ۲۲: دلدار مرا بر دل من رحمت نیست 19شمارهٔ ۲۳: از هجر تو ابر چشم باران ریز است 20شمارهٔ ۲۴: هنگام سخا و جامه و جام تراست 21شمارهٔ ۲۵: یک نیمه جهان سر او باغ شاه است 22شمارهٔ ۲۶: ماننده شیر نر شمس الدین است 23شمارهٔ ۲۷: بر ملک فکنده برخ شمس الامراست 24شمارهٔ ۲۸: تا پرده روی ماه من عنبر گشت 25شمارهٔ ۲۹: با آنکه دلم از غم هجرت خونست 26شمارهٔ ۳۰: چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت 27شمارهٔ ۳۱: نیمی ز تنم برنج و نیمی بشکنج 28شمارهٔ ۳۲: تا دلبر من بر ابرو افکند شکنج 29شمارهٔ ۳۳: صد بار بدل پند بکردم نشنید 30شمارهٔ ۳۴: هر کان رخ و آن زلف و لب دید 31شمارهٔ ۳۵: گویند بهر درد بود صابر مرد 32شمارهٔ ۳۶: آنی که دل من از تو خرم گردد 33شمارهٔ ۳۷: از دوستی تو جز ندامت ناید 34شمارهٔ ۳۸: تا کی ز فراق بر دلم بند بود 35شمارهٔ ۳۹: بیداد گرا بگرد بیداد مگرد 36شمارهٔ ۴۰: نیمی ز دلم باد شد و نیمی گرد 37شمارهٔ ۴۱: از چشم و دل من آب و آتش خیزد 38شمارهٔ ۴۲: با دام تو گاه غمزه لشگر شکند 39شمارهٔ ۴۳: از دست و سنانت آب و آذر خیزد 40شمارهٔ ۴۴: بر شاخ گل دولت تو خار نماند 41شمارهٔ ۴۵: خون جگر ما بقمی بیش نبود 42شمارهٔ ۴۶: ای شاه نخستین سفرت میمون باد 43شمارهٔ ۴۷: هرچند ترا زمان بجان رنجان کرد 44شمارهٔ ۴۸: ایزد چو بزرگ شهریاری نکند 45شمارهٔ ۴۹: آن را که چو من زبان گهربار بود 46شمارهٔ ۵۰: نوروز مهین جم همایون آورد 47شمارهٔ ۵۱: شاپور عدیل مجد گردونی باد 48شمارهٔ ۵۲: ایزد همه دولت جهانی بتو داد 49شمارهٔ ۵۳: ایزد همه ساله هست با مردم راد 50شمارهٔ ۵۴: تا مهر فکند بر من آن سرو بلند 51شمارهٔ ۵۵: آنرا که چنو نگار دلکش باشد 52شمارهٔ ۵۶: هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر 53شمارهٔ ۵۷: بسیار شنیدم من و دیدم بسیار 54شمارهٔ ۵۸: تا تو نکنی بدشمن و دوست نظر 55شمارهٔ ۵۹: با من ز قضای بد برآشفت دیار 56شمارهٔ ۶۰: ای زلف تو از رخان من پرچین تر 57شمارهٔ ۶۱: ای گشته بیداد و بدی کردن چیر 58شمارهٔ ۶۲: نیمی ز تنم کمان شد و نیمی تیر 59شمارهٔ ۶۳: چون کشته ببینم دو لب کرده فراز 60شمارهٔ ۶۴: بنگر که چه گفت با دلم چشم براز 61شمارهٔ ۶۵: تب خاله مرا نمود معشوقه ز ناز 62شمارهٔ ۶۶: گر روز قضا خدا ترا پرسد باز 63شمارهٔ ۶۷: نیمی ز دلم کبک شد و نیمی باز 64شمارهٔ ۶۸: خاموش بوم تا نکند چندین ناز 65شمارهٔ ۶۹: گر خیزد هیچ دیبه از هیچ طراز 66شمارهٔ ۷۰: آن بت که بهین لفظ بود دشنامش 67شمارهٔ ۷۱: تا غایب شد بت از کنار شمنش 68شمارهٔ ۷۲: ای گشته ببیداد و بدی کردن فاش 69شمارهٔ ۷۳: دندان تو و لب تو ای شهره رفیق 70شمارهٔ ۷۴: چون چشمه آفتاب بر چرخ فلک 71شمارهٔ ۷۵: دیدار بتان بیغش و دلشان غشناک 72شمارهٔ ۷۶: سه چیز ترا سه چیز داده است جمال 73شمارهٔ ۷۷: نسگالیده وصال آن مه نیک سگال 74شمارهٔ ۷۸: گویند مرا بهجر آن ماه چگل 75شمارهٔ ۷۹: چون ماه بود میان زین میر اجل 76شمارهٔ ۸۰: تا کرد جهان زیر قلم میر اجل 77شمارهٔ ۸۱: تا با تو شدم ز گردش دهر همال 78شمارهٔ ۸۲: دیدم صنمی ز نور باری نه ز گل 79شمارهٔ ۸۳: از طعنه و قول دشمن ای مهر گسل 80شمارهٔ ۸۴: هم هست مرا هوای آن زلف بخم 81شمارهٔ ۸۵: هر چند که بی بهانه دوری ز برم 82شمارهٔ ۸۶: زان قد چو شمشاد بفریاد دلم 83شمارهٔ ۸۷: تا کی ز فراق دوست فریاد کنم 84شمارهٔ ۸۸: ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم 85شمارهٔ ۸۹: ما نامه عزل مهر تو بنوشتیم 86شمارهٔ ۹۰: ما دل ز هوای مهر تو ببریدیم 87شمارهٔ ۹۱: یکباره دل از هوای تو بگسستیم 88شمارهٔ ۹۲: هندو بچه ای ببرد از راه دلم 89شمارهٔ ۹۳: کوشم که بپوشم انده و نخروشم 90شمارهٔ ۹۴: از بهر تو گنج خویشتن پالودم 91شمارهٔ ۹۵: با چشم و لبت شرنگ و شکر بینم 92شمارهٔ ۹۶: گویند مرا ز عشق آن تازه صنم 93شمارهٔ ۹۷: تا دور شدی تو از من ای سرو روان 94شمارهٔ ۹۸: ای کرده ببند دوستی بسته دلم 95شمارهٔ ۹۹: چون بیتو بوم جفت غم و درد بوم 96شمارهٔ ۱۰۰: خواهم که همیشه با تو پیوسته بوم 97شمارهٔ ۱۰۱: از بسکه ز ناکسان رسید آزارم 98شمارهٔ ۱۰۲: ای دوست بیا تا ره دیگر گیریم 99شمارهٔ ۱۰۳: یوسف روئی کز او فغان کرد دلم 100شمارهٔ ۱۰۴: ما دل ز وفا و مهر تو برداریم 101شمارهٔ ۱۰۵: تا همبر من نشسته خاموشم 102شمارهٔ ۱۰۶: تا بنده آن رخان تابنده شدم 103شمارهٔ ۱۰۷: روی تو گل و بوی تو نسرین دارم 104شمارهٔ ۱۰۸: افتادم در دام بتی سیم اندام 105شمارهٔ ۱۰۹: بیمارم و ناردان لبت پندارم 106شمارهٔ ۱۱۰: هر گه که ترا بطبع پاک انگارم 107شمارهٔ ۱۱۱: یک بوسه بدادی بمن ای بت افزون 108شمارهٔ ۱۱۲: آن زلف سیه بلای جانست ای جان 109شمارهٔ ۱۱۳: از کبر دلا دست بعیوق مزن 110شمارهٔ ۱۱۴: ای کام دل من و بلای حوران 111شمارهٔ ۱۱۵: بر چرخ جوانمرد شبیخون کردن 112شمارهٔ ۱۱۶: در کار جهانیان گشاد است از تو 113شمارهٔ ۱۱۷: ای دوست مرا بدشمنان دادی تو 114شمارهٔ ۱۱۸: خورشید بچهر و سرو بالائی تو 115شمارهٔ ۱۱۹: ای مایه نیکوئی مقام دل تو 116شمارهٔ ۱۲۰: سرگشته و زار و بیقرارم بی تو 117شمارهٔ ۱۲۱: از دیده میان رود خونم بی تو 118شمارهٔ ۱۲۲: پیوسته چو شمع در گدازم بی تو 119شمارهٔ ۱۲۳: ای دل صنمی بده برده قرار من و تو 120شمارهٔ ۱۲۴: آن چشم نگر بناز و خواب آلوده 121شمارهٔ ۱۲۵: گر بنده بدم کنون شدم یکره شاه 122شمارهٔ ۱۲۶: تا دست من از دامن تو شد کوتاه 123شمارهٔ ۱۲۷: برداشت بت من از سر آن چتر سیاه 124شمارهٔ ۱۲۸: ای طره تو ز مشگ و از عنبر به 125شمارهٔ ۱۲۹: گر سوی هوا دلم همی جوید راه 126شمارهٔ ۱۳۰: دوش آمد دست سوده و آسوده 127شمارهٔ ۱۳۱: ای عالم علم جاودان از درگاه 128شمارهٔ ۱۳۲: ای زهره جبین نیست چو رخسار تو ماه 129شمارهٔ ۱۳۳: ناگه ز درم در آمد آن سرو سهی 130شمارهٔ ۱۳۴: تا از بر من تو دوست دور افتادی 131شمارهٔ ۱۳۵: گر برده دلم بر تو حاصل نبدی 132شمارهٔ ۱۳۶: تا جامه مدح تو بپوشید رهی 133شمارهٔ ۱۳۷: اقبال و مراد و کامرانی داری 134شمارهٔ ۱۳۸: هرگه که کنی مصاف لشگر شکنی 135شمارهٔ ۱۳۹: چندین سخن تلخ شنودن تا کی 136شمارهٔ ۱۴۰: زانگه که مرا بیافریده است خدای 137شمارهٔ ۱۴۱: صد بوسه بدادمش بزیر کف پای 138شمارهٔ ۱۴۲: راز دل ازین و آن نهفتن تا کی 139شمارهٔ ۱۴۳: ای ترک بگنجه از کجا افتادی 140شمارهٔ ۱۴۴: افکنده و کنده است آن شمع سرای 141شمارهٔ ۱۴۵: گر دل بوفای تو هبا داشتمی 142شمارهٔ ۱۴۶: عناب لبا چو برگ عناب شدی 143شمارهٔ ۱۴۷: هرچند تو در کنار من بیشتری 144شمارهٔ ۱۴۸: بیجاده لب و یاسمن اندام منی 145شمارهٔ ۱۴۹: ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای 146شمارهٔ ۱۵۰: ای ترک ستمکاره و بیدادگری 147شمارهٔ ۱۵۱: ای آنکه بروی قبله خوبانی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ