به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قطران تبریزی

قطران تبریزیرباعی هاشمارهٔ ۱۸: بالات بود بسان سروان بهشت

1670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بالات بود بسان سروان بهشت
با خال تو خال حور فردوسی زشت
رضوان که همی عنبر زلف تو سرشت
یک نقطه همی چکید و بستوده بهشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷: تا من بودم بود مرا دولت جفت 2شمارهٔ ۱۸: بالات بود بسان سروان بهشت 3شمارهٔ ۱۹: دارنده داد و دین ملک مملانست 4شمارهٔ ۲۰: آرام دل ولی ملک مملانست 5شمارهٔ ۲۱: تابنده چو خورشید ملک مملانست 6شمارهٔ ۲۲: دلدار مرا بر دل من رحمت نیست 7شمارهٔ ۲۳: از هجر تو ابر چشم باران ریز است 8شمارهٔ ۲۴: هنگام سخا و جامه و جام تراست 9شمارهٔ ۲۵: یک نیمه جهان سر او باغ شاه است 10شمارهٔ ۲۶: ماننده شیر نر شمس الدین است 11شمارهٔ ۲۷: بر ملک فکنده برخ شمس الامراست 12شمارهٔ ۲۸: تا پرده روی ماه من عنبر گشت 13شمارهٔ ۲۹: با آنکه دلم از غم هجرت خونست 14شمارهٔ ۳۰: چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت 15شمارهٔ ۳۱: نیمی ز تنم برنج و نیمی بشکنج 16شمارهٔ ۳۲: تا دلبر من بر ابرو افکند شکنج 17شمارهٔ ۳۳: صد بار بدل پند بکردم نشنید 18شمارهٔ ۳۴: هر کان رخ و آن زلف و لب دید 19شمارهٔ ۳۵: گویند بهر درد بود صابر مرد 20شمارهٔ ۳۶: آنی که دل من از تو خرم گردد 21شمارهٔ ۳۷: از دوستی تو جز ندامت ناید 22شمارهٔ ۳۸: تا کی ز فراق بر دلم بند بود 23شمارهٔ ۳۹: بیداد گرا بگرد بیداد مگرد 24شمارهٔ ۴۰: نیمی ز دلم باد شد و نیمی گرد 25شمارهٔ ۴۱: از چشم و دل من آب و آتش خیزد 26شمارهٔ ۴۲: با دام تو گاه غمزه لشگر شکند 27شمارهٔ ۴۳: از دست و سنانت آب و آذر خیزد 28شمارهٔ ۴۴: بر شاخ گل دولت تو خار نماند 29شمارهٔ ۴۵: خون جگر ما بقمی بیش نبود 30شمارهٔ ۴۶: ای شاه نخستین سفرت میمون باد 31شمارهٔ ۴۷: هرچند ترا زمان بجان رنجان کرد 32شمارهٔ ۴۸: ایزد چو بزرگ شهریاری نکند 33شمارهٔ ۴۹: آن را که چو من زبان گهربار بود 34شمارهٔ ۵۰: نوروز مهین جم همایون آورد 35شمارهٔ ۵۱: شاپور عدیل مجد گردونی باد 36شمارهٔ ۵۲: ایزد همه دولت جهانی بتو داد 37شمارهٔ ۵۳: ایزد همه ساله هست با مردم راد 38شمارهٔ ۵۴: تا مهر فکند بر من آن سرو بلند 39شمارهٔ ۵۵: آنرا که چنو نگار دلکش باشد 40شمارهٔ ۵۶: هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر 41شمارهٔ ۵۷: بسیار شنیدم من و دیدم بسیار 42شمارهٔ ۵۸: تا تو نکنی بدشمن و دوست نظر 43شمارهٔ ۵۹: با من ز قضای بد برآشفت دیار 44شمارهٔ ۶۰: ای زلف تو از رخان من پرچین تر 45شمارهٔ ۶۱: ای گشته بیداد و بدی کردن چیر 46شمارهٔ ۶۲: نیمی ز تنم کمان شد و نیمی تیر 47شمارهٔ ۶۳: چون کشته ببینم دو لب کرده فراز 48شمارهٔ ۶۴: بنگر که چه گفت با دلم چشم براز 49شمارهٔ ۶۵: تب خاله مرا نمود معشوقه ز ناز 50شمارهٔ ۶۶: گر روز قضا خدا ترا پرسد باز 51شمارهٔ ۶۷: نیمی ز دلم کبک شد و نیمی باز 52شمارهٔ ۶۸: خاموش بوم تا نکند چندین ناز 53شمارهٔ ۶۹: گر خیزد هیچ دیبه از هیچ طراز 54شمارهٔ ۷۰: آن بت که بهین لفظ بود دشنامش 55شمارهٔ ۷۱: تا غایب شد بت از کنار شمنش 56شمارهٔ ۷۲: ای گشته ببیداد و بدی کردن فاش 57شمارهٔ ۷۳: دندان تو و لب تو ای شهره رفیق 58شمارهٔ ۷۴: چون چشمه آفتاب بر چرخ فلک 59شمارهٔ ۷۵: دیدار بتان بیغش و دلشان غشناک 60شمارهٔ ۷۶: سه چیز ترا سه چیز داده است جمال 61شمارهٔ ۷۷: نسگالیده وصال آن مه نیک سگال 62شمارهٔ ۷۸: گویند مرا بهجر آن ماه چگل 63شمارهٔ ۷۹: چون ماه بود میان زین میر اجل 64شمارهٔ ۸۰: تا کرد جهان زیر قلم میر اجل 65شمارهٔ ۸۱: تا با تو شدم ز گردش دهر همال 66شمارهٔ ۸۲: دیدم صنمی ز نور باری نه ز گل 67شمارهٔ ۸۳: از طعنه و قول دشمن ای مهر گسل 68شمارهٔ ۸۴: هم هست مرا هوای آن زلف بخم 69شمارهٔ ۸۵: هر چند که بی بهانه دوری ز برم 70شمارهٔ ۸۶: زان قد چو شمشاد بفریاد دلم 71شمارهٔ ۸۷: تا کی ز فراق دوست فریاد کنم 72شمارهٔ ۸۸: ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم 73شمارهٔ ۸۹: ما نامه عزل مهر تو بنوشتیم 74شمارهٔ ۹۰: ما دل ز هوای مهر تو ببریدیم 75شمارهٔ ۹۱: یکباره دل از هوای تو بگسستیم 76شمارهٔ ۹۲: هندو بچه ای ببرد از راه دلم 77شمارهٔ ۹۳: کوشم که بپوشم انده و نخروشم 78شمارهٔ ۹۴: از بهر تو گنج خویشتن پالودم 79شمارهٔ ۹۵: با چشم و لبت شرنگ و شکر بینم 80شمارهٔ ۹۶: گویند مرا ز عشق آن تازه صنم 81شمارهٔ ۹۷: تا دور شدی تو از من ای سرو روان 82شمارهٔ ۹۸: ای کرده ببند دوستی بسته دلم 83شمارهٔ ۹۹: چون بیتو بوم جفت غم و درد بوم 84شمارهٔ ۱۰۰: خواهم که همیشه با تو پیوسته بوم 85شمارهٔ ۱۰۱: از بسکه ز ناکسان رسید آزارم 86شمارهٔ ۱۰۲: ای دوست بیا تا ره دیگر گیریم 87شمارهٔ ۱۰۳: یوسف روئی کز او فغان کرد دلم 88شمارهٔ ۱۰۴: ما دل ز وفا و مهر تو برداریم 89شمارهٔ ۱۰۵: تا همبر من نشسته خاموشم 90شمارهٔ ۱۰۶: تا بنده آن رخان تابنده شدم 91شمارهٔ ۱۰۷: روی تو گل و بوی تو نسرین دارم 92شمارهٔ ۱۰۸: افتادم در دام بتی سیم اندام 93شمارهٔ ۱۰۹: بیمارم و ناردان لبت پندارم 94شمارهٔ ۱۱۰: هر گه که ترا بطبع پاک انگارم 95شمارهٔ ۱۱۱: یک بوسه بدادی بمن ای بت افزون 96شمارهٔ ۱۱۲: آن زلف سیه بلای جانست ای جان 97شمارهٔ ۱۱۳: از کبر دلا دست بعیوق مزن 98شمارهٔ ۱۱۴: ای کام دل من و بلای حوران 99شمارهٔ ۱۱۵: بر چرخ جوانمرد شبیخون کردن 100شمارهٔ ۱۱۶: در کار جهانیان گشاد است از تو 101شمارهٔ ۱۱۷: ای دوست مرا بدشمنان دادی تو 102شمارهٔ ۱۱۸: خورشید بچهر و سرو بالائی تو 103شمارهٔ ۱۱۹: ای مایه نیکوئی مقام دل تو 104شمارهٔ ۱۲۰: سرگشته و زار و بیقرارم بی تو 105شمارهٔ ۱۲۱: از دیده میان رود خونم بی تو 106شمارهٔ ۱۲۲: پیوسته چو شمع در گدازم بی تو 107شمارهٔ ۱۲۳: ای دل صنمی بده برده قرار من و تو 108شمارهٔ ۱۲۴: آن چشم نگر بناز و خواب آلوده 109شمارهٔ ۱۲۵: گر بنده بدم کنون شدم یکره شاه 110شمارهٔ ۱۲۶: تا دست من از دامن تو شد کوتاه 111شمارهٔ ۱۲۷: برداشت بت من از سر آن چتر سیاه 112شمارهٔ ۱۲۸: ای طره تو ز مشگ و از عنبر به 113شمارهٔ ۱۲۹: گر سوی هوا دلم همی جوید راه 114شمارهٔ ۱۳۰: دوش آمد دست سوده و آسوده 115شمارهٔ ۱۳۱: ای عالم علم جاودان از درگاه 116شمارهٔ ۱۳۲: ای زهره جبین نیست چو رخسار تو ماه 117شمارهٔ ۱۳۳: ناگه ز درم در آمد آن سرو سهی 118شمارهٔ ۱۳۴: تا از بر من تو دوست دور افتادی 119شمارهٔ ۱۳۵: گر برده دلم بر تو حاصل نبدی 120شمارهٔ ۱۳۶: تا جامه مدح تو بپوشید رهی 121شمارهٔ ۱۳۷: اقبال و مراد و کامرانی داری 122شمارهٔ ۱۳۸: هرگه که کنی مصاف لشگر شکنی 123شمارهٔ ۱۳۹: چندین سخن تلخ شنودن تا کی 124شمارهٔ ۱۴۰: زانگه که مرا بیافریده است خدای 125شمارهٔ ۱۴۱: صد بوسه بدادمش بزیر کف پای 126شمارهٔ ۱۴۲: راز دل ازین و آن نهفتن تا کی 127شمارهٔ ۱۴۳: ای ترک بگنجه از کجا افتادی 128شمارهٔ ۱۴۴: افکنده و کنده است آن شمع سرای 129شمارهٔ ۱۴۵: گر دل بوفای تو هبا داشتمی 130شمارهٔ ۱۴۶: عناب لبا چو برگ عناب شدی 131شمارهٔ ۱۴۷: هرچند تو در کنار من بیشتری 132شمارهٔ ۱۴۸: بیجاده لب و یاسمن اندام منی 133شمارهٔ ۱۴۹: ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای 134شمارهٔ ۱۵۰: ای ترک ستمکاره و بیدادگری 135شمارهٔ ۱۵۱: ای آنکه بروی قبله خوبانی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ