به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجیرالدین بیلقانی

مجیرالدین بیلقانیرباعی هاشمارهٔ ۱۵: شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست

1250عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست
دین داری و شرع پروری مایه تست
ای سایه حق تو به عالم کس نیست
آسایش هر که هست در سایه تست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴: تن در غم تو همچو زه از کاستی است 2شمارهٔ ۱۵: شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست 3شمارهٔ ۱۶: زین بیش مکن ریش که شد کارت سست 4شمارهٔ ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست 5شمارهٔ ۱۸: هر کو دل و جان به خدمتت پروردست 6شمارهٔ ۱۹: تا دل به کف تو رایگان افتادست 7شمارهٔ ۲۰: زان پیش که دل داد جوانی دادست 8شمارهٔ ۲۱: امشب بر من زمانه شاد آوردست 9شمارهٔ ۲۲: از باده درد ناز ساقی بترست 10شمارهٔ ۲۳: چون دید بتم که کار من بر خطرست 11شمارهٔ ۲۴: هر کو ز ملوک عصر بیگانه نشست 12شمارهٔ ۲۵: شبها که من از وصل تو بودم سرمست 13شمارهٔ ۲۶: زان طیره نیم کان بت آزار پرست 14شمارهٔ ۲۷: درد توام ای عهد شکن در جانست 15شمارهٔ ۲۸: در کوی غم تو صبر بی فرمانست 16شمارهٔ ۲۹: شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست 17شمارهٔ ۳۰: عهدیست که جام می ندیدم بر دست 18شمارهٔ ۳۱: زان روز که چشم من به رویت نگریست 19شمارهٔ ۳۲: ای دیده نگویی که ترا با دل چیست 20شمارهٔ ۳۳: ای موی سپید هیچ آزرمت نیست؟21شمارهٔ ۳۴: چون در دل من تویی دروغم خوش نیست 22شمارهٔ ۳۵: چون دلم که زلف یارم خم داشت 23شمارهٔ ۳۶: هر زخم جفایی که فلک پنهان داشت 24شمارهٔ ۳۷: با من غمت ای فقاعی حور سرشت 25شمارهٔ ۳۸: دل در غم تو نقش امان جست و نیافت 26شمارهٔ ۳۹: بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت 27شمارهٔ ۴۰: آنرا که بد امید وصال از چشمت 28شمارهٔ ۴۱: دل بر سر کوی تست سرمست غمت 29شمارهٔ ۴۲: ای کم زده خورشید فلک از رایت 30شمارهٔ ۴۳: گندانی را کز آفتابه ش نم زاد 31شمارهٔ ۴۴: پیروزه آسمان نگینم زیبد 32شمارهٔ ۴۵: با من چو شبی به وصل در پیوندد 33شمارهٔ ۴۶: گر یار به خون تو کمر در بندد 34شمارهٔ ۴۷: گندانی را که گند بدعت دارد 35شمارهٔ ۴۸: دهر ار چه غم نامتناهی دارد 36شمارهٔ ۴۹: گل از رخ گلرنگ تو تشویر خورد 37شمارهٔ ۵۰: از روی خرد شعر ترا ای سره مرد 38شمارهٔ ۵۱: دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد 39شمارهٔ ۵۲: چون طبع تو با یار جفا می ورزد 40شمارهٔ ۵۳: چون لشکر عارضه به بد رای تو زد 41شمارهٔ ۵۴: دریاب دلی را که به داغت سوزد 42شمارهٔ ۵۵: هر دم به تو خصمی دگرم برخیزد 43شمارهٔ ۵۶: گفتم ز سپاهان مدد جان خیزد 44شمارهٔ ۵۷: بر عمر دراز شه علامت باشد 45شمارهٔ ۵۸: شکرست که جان لطف بر جای بماند 46شمارهٔ ۵۹: با من ز تو یادگار جز درد نماند 47شمارهٔ ۶۰: از لشکر صبرم علمی بیش نماند 48شمارهٔ ۶۱: دل با تو برفت هیچ منزل که نماند 49شمارهٔ ۶۲: ای دوست مخور خون غم اندوزی چند 50شمارهٔ ۶۳: با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟51شمارهٔ ۶۴: بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند 52شمارهٔ ۶۵: دست تو به جود طعنه در میخ زند 53شمارهٔ ۶۶: یارم سر سرو سایه ور می شکند 54شمارهٔ ۶۷: بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند 55شمارهٔ ۶۸: در کوی توام سینه پر سوز افگند 56شمارهٔ ۶۹: بر درگه وصل یار سرهنگانند 57شمارهٔ ۷۰: هر کو شرف خدمت تو بگزیند 58شمارهٔ ۷۱: لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود 59شمارهٔ ۷۲: مگذار که سودم به زیان در برود 60شمارهٔ ۷۳: دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود 61شمارهٔ ۷۴: ابر آمد کز جود سرافراز شود 62شمارهٔ ۷۵: تن کیست که با وصل تو دمساز شود 63شمارهٔ ۷۶: یارم چو گه خشم کم آزرم شود 64شمارهٔ ۷۷: هر کو به جهان غمخور زلف تو شود 65شمارهٔ ۷۸: وقت است که حسن تو وبال تو شود 66شمارهٔ ۷۹: دل گر چه همه ساله جمالت خواهد 67شمارهٔ ۸۰: بلبل به سحر دو دیده پر خون آید 68شمارهٔ ۸۱: دوران فلک چون تو شهی ننماید 69شمارهٔ ۸۲: بنمای رخ ار کام منت می باید 70شمارهٔ ۸۳: خورشید رخت شبی که وصل آراید 71شمارهٔ ۸۴: ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید 72شمارهٔ ۸۵: چون حق مروت و کرم نگزارید 73شمارهٔ ۸۶: چون کار من از شهاب بر چرخ رسید 74شمارهٔ ۸۷: برخاست دلم تا دگری بگزیند 75شمارهٔ ۸۸: آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند 76شمارهٔ ۸۹: یاد تو چو جان در دل من بنشیند 77شمارهٔ ۹۰: ای دل طمع از جفاپرستی بردار 78شمارهٔ ۹۱: جانم به سر زلف مشوش بگذار 79شمارهٔ ۹۲: ای از غم هجران تو ای طرفه نگار 80شمارهٔ ۹۳: یارم سخن عشوه نهاد اندر بار 81شمارهٔ ۹۴: یک تیر جفا نماند کان زیبا یار 82شمارهٔ ۹۵: با من چو گل ار شبی بپیوندد یار 83شمارهٔ ۹۶: ای دل ز ره دراز می آید یار 84شمارهٔ ۹۷: گر دیده بدی روی ترا یوسف مصر 85شمارهٔ ۹۸: من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر 86شمارهٔ ۹۹: چون لطف سماع هست جامی کم گیر 87شمارهٔ ۱۰۰: با یار جفا جوی پس از هجر دراز 88شمارهٔ ۱۰۱: بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل 89شمارهٔ ۱۰۲: یک دست به مصحف و دگر دست به جام 90شمارهٔ ۱۰۳: دی از می عشق مست برخاسته ام 91شمارهٔ ۱۰۴: ای چرخ به زیر پای تو پست شدم 92شمارهٔ ۱۰۵: گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟93شمارهٔ ۱۰۶: گفتم که به مهر یار دل بسپردم 94شمارهٔ ۱۰۷: گفتم ز دم سرد رهان یک بارم 95شمارهٔ ۱۰۸: چون عود اگر چه تن بلاکش دارم 96شمارهٔ ۱۰۹: از چشم خود ابر را خجل می دارم 97شمارهٔ ۱۱۰: دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم 98شمارهٔ ۱۱۱: تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم 99شمارهٔ ۱۱۲: چون در شب هجر تو فرو شد روزم 100شمارهٔ ۱۱۳: گفتم به مراعات دل و تن برسم 101شمارهٔ ۱۱۴: تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟102شمارهٔ ۱۱۵: ماییم درین زمانه سر دفتر غم 103شمارهٔ ۱۱۶: جان خواست ز من دوش بت دلگسلم 104شمارهٔ ۱۱۷: پیوسته ز روزگار دشمن کامم 105شمارهٔ ۱۱۸: روزی که سراپرده بر افلاک زنم 106شمارهٔ ۱۱۹: در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم 107شمارهٔ ۱۲۰: با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟108شمارهٔ ۱۲۱: چندانکه به کار خود فرو می بینم 109شمارهٔ ۱۲۲: هر عذر که با یار بداندیش نهم 110شمارهٔ ۱۲۳: چون غنچه اگر بند دهان بگشایم 111شمارهٔ ۱۲۴: گر معتکف در وثاق تو نیم 112شمارهٔ ۱۲۵: ای دیده اقبال به رویت نگران 113شمارهٔ ۱۲۶: مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان 114شمارهٔ ۱۲۷: زان زر هوسی که خیزد از کان سخن 115شمارهٔ ۱۲۸: آن عاقل دوست همچو ابله دشمن 116شمارهٔ ۱۲۹: تقویم نو ای معجز طبع تو سخن!117شمارهٔ ۱۳۰: صد طعنه ز هر گدای می خوردم من 118شمارهٔ ۱۳۱: آساید اگر شوی تو همخوابه من 119شمارهٔ ۱۳۲: کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!120شمارهٔ ۱۳۳: ای گشته زیان مملکت سود از تو!121شمارهٔ ۱۳۴: هر تخم که کاشتم نیامد به درو 122شمارهٔ ۱۳۵: چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو 123شمارهٔ ۱۳۶: وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟124شمارهٔ ۱۳۷: ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای 125شمارهٔ ۱۳۸: ای برده دلم به صد هزار استادی!126شمارهٔ ۱۳۹: صد عشوه نغز و دلستان آوردی 127شمارهٔ ۱۴۰: با دل گفتم چو دلبری بگزیدی 128شمارهٔ ۱۴۱: ای موی سپید! اگر شبی با یاری 129شمارهٔ ۱۴۲: ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی 130شمارهٔ ۱۴۳: زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی 131شمارهٔ ۱۴۴: هر شب صنما! که رای زی خنده کنی 132شمارهٔ ۱۴۵: یک دم به وصال با رهی ناسایی 133شمارهٔ ۱۴۶: آنکس که به چهره بوستانیست تویی 134شمارهٔ ۱۴۷: در معرکه شیر آتش انگیز تویی 135شمارهٔ ۱۴۸: دل گفت مرا که آن بت از دلجویی 136شمارهٔ ۱۴۹: ای غم! تو فراق من گزینی گویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ