به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجیرالدین بیلقانی

مجیرالدین بیلقانیرباعی هاشمارهٔ ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست

1030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست
در جام شراب ریخت صد قطره نخست
زان ریختن سرشگ خون اندر جام
معلومم شد که خون به خون خواهد شست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: زین بیش مکن ریش که شد کارت سست 2شمارهٔ ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست 3شمارهٔ ۱۸: هر کو دل و جان به خدمتت پروردست 4شمارهٔ ۱۹: تا دل به کف تو رایگان افتادست 5شمارهٔ ۲۰: زان پیش که دل داد جوانی دادست 6شمارهٔ ۲۱: امشب بر من زمانه شاد آوردست 7شمارهٔ ۲۲: از باده درد ناز ساقی بترست 8شمارهٔ ۲۳: چون دید بتم که کار من بر خطرست 9شمارهٔ ۲۴: هر کو ز ملوک عصر بیگانه نشست 10شمارهٔ ۲۵: شبها که من از وصل تو بودم سرمست 11شمارهٔ ۲۶: زان طیره نیم کان بت آزار پرست 12شمارهٔ ۲۷: درد توام ای عهد شکن در جانست 13شمارهٔ ۲۸: در کوی غم تو صبر بی فرمانست 14شمارهٔ ۲۹: شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست 15شمارهٔ ۳۰: عهدیست که جام می ندیدم بر دست 16شمارهٔ ۳۱: زان روز که چشم من به رویت نگریست 17شمارهٔ ۳۲: ای دیده نگویی که ترا با دل چیست 18شمارهٔ ۳۳: ای موی سپید هیچ آزرمت نیست؟19شمارهٔ ۳۴: چون در دل من تویی دروغم خوش نیست 20شمارهٔ ۳۵: چون دلم که زلف یارم خم داشت 21شمارهٔ ۳۶: هر زخم جفایی که فلک پنهان داشت 22شمارهٔ ۳۷: با من غمت ای فقاعی حور سرشت 23شمارهٔ ۳۸: دل در غم تو نقش امان جست و نیافت 24شمارهٔ ۳۹: بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت 25شمارهٔ ۴۰: آنرا که بد امید وصال از چشمت 26شمارهٔ ۴۱: دل بر سر کوی تست سرمست غمت 27شمارهٔ ۴۲: ای کم زده خورشید فلک از رایت 28شمارهٔ ۴۳: گندانی را کز آفتابه ش نم زاد 29شمارهٔ ۴۴: پیروزه آسمان نگینم زیبد 30شمارهٔ ۴۵: با من چو شبی به وصل در پیوندد 31شمارهٔ ۴۶: گر یار به خون تو کمر در بندد 32شمارهٔ ۴۷: گندانی را که گند بدعت دارد 33شمارهٔ ۴۸: دهر ار چه غم نامتناهی دارد 34شمارهٔ ۴۹: گل از رخ گلرنگ تو تشویر خورد 35شمارهٔ ۵۰: از روی خرد شعر ترا ای سره مرد 36شمارهٔ ۵۱: دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد 37شمارهٔ ۵۲: چون طبع تو با یار جفا می ورزد 38شمارهٔ ۵۳: چون لشکر عارضه به بد رای تو زد 39شمارهٔ ۵۴: دریاب دلی را که به داغت سوزد 40شمارهٔ ۵۵: هر دم به تو خصمی دگرم برخیزد 41شمارهٔ ۵۶: گفتم ز سپاهان مدد جان خیزد 42شمارهٔ ۵۷: بر عمر دراز شه علامت باشد 43شمارهٔ ۵۸: شکرست که جان لطف بر جای بماند 44شمارهٔ ۵۹: با من ز تو یادگار جز درد نماند 45شمارهٔ ۶۰: از لشکر صبرم علمی بیش نماند 46شمارهٔ ۶۱: دل با تو برفت هیچ منزل که نماند 47شمارهٔ ۶۲: ای دوست مخور خون غم اندوزی چند 48شمارهٔ ۶۳: با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟49شمارهٔ ۶۴: بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند 50شمارهٔ ۶۵: دست تو به جود طعنه در میخ زند 51شمارهٔ ۶۶: یارم سر سرو سایه ور می شکند 52شمارهٔ ۶۷: بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند 53شمارهٔ ۶۸: در کوی توام سینه پر سوز افگند 54شمارهٔ ۶۹: بر درگه وصل یار سرهنگانند 55شمارهٔ ۷۰: هر کو شرف خدمت تو بگزیند 56شمارهٔ ۷۱: لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود 57شمارهٔ ۷۲: مگذار که سودم به زیان در برود 58شمارهٔ ۷۳: دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود 59شمارهٔ ۷۴: ابر آمد کز جود سرافراز شود 60شمارهٔ ۷۵: تن کیست که با وصل تو دمساز شود 61شمارهٔ ۷۶: یارم چو گه خشم کم آزرم شود 62شمارهٔ ۷۷: هر کو به جهان غمخور زلف تو شود 63شمارهٔ ۷۸: وقت است که حسن تو وبال تو شود 64شمارهٔ ۷۹: دل گر چه همه ساله جمالت خواهد 65شمارهٔ ۸۰: بلبل به سحر دو دیده پر خون آید 66شمارهٔ ۸۱: دوران فلک چون تو شهی ننماید 67شمارهٔ ۸۲: بنمای رخ ار کام منت می باید 68شمارهٔ ۸۳: خورشید رخت شبی که وصل آراید 69شمارهٔ ۸۴: ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید 70شمارهٔ ۸۵: چون حق مروت و کرم نگزارید 71شمارهٔ ۸۶: چون کار من از شهاب بر چرخ رسید 72شمارهٔ ۸۷: برخاست دلم تا دگری بگزیند 73شمارهٔ ۸۸: آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند 74شمارهٔ ۸۹: یاد تو چو جان در دل من بنشیند 75شمارهٔ ۹۰: ای دل طمع از جفاپرستی بردار 76شمارهٔ ۹۱: جانم به سر زلف مشوش بگذار 77شمارهٔ ۹۲: ای از غم هجران تو ای طرفه نگار 78شمارهٔ ۹۳: یارم سخن عشوه نهاد اندر بار 79شمارهٔ ۹۴: یک تیر جفا نماند کان زیبا یار 80شمارهٔ ۹۵: با من چو گل ار شبی بپیوندد یار 81شمارهٔ ۹۶: ای دل ز ره دراز می آید یار 82شمارهٔ ۹۷: گر دیده بدی روی ترا یوسف مصر 83شمارهٔ ۹۸: من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر 84شمارهٔ ۹۹: چون لطف سماع هست جامی کم گیر 85شمارهٔ ۱۰۰: با یار جفا جوی پس از هجر دراز 86شمارهٔ ۱۰۱: بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل 87شمارهٔ ۱۰۲: یک دست به مصحف و دگر دست به جام 88شمارهٔ ۱۰۳: دی از می عشق مست برخاسته ام 89شمارهٔ ۱۰۴: ای چرخ به زیر پای تو پست شدم 90شمارهٔ ۱۰۵: گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟91شمارهٔ ۱۰۶: گفتم که به مهر یار دل بسپردم 92شمارهٔ ۱۰۷: گفتم ز دم سرد رهان یک بارم 93شمارهٔ ۱۰۸: چون عود اگر چه تن بلاکش دارم 94شمارهٔ ۱۰۹: از چشم خود ابر را خجل می دارم 95شمارهٔ ۱۱۰: دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم 96شمارهٔ ۱۱۱: تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم 97شمارهٔ ۱۱۲: چون در شب هجر تو فرو شد روزم 98شمارهٔ ۱۱۳: گفتم به مراعات دل و تن برسم 99شمارهٔ ۱۱۴: تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟100شمارهٔ ۱۱۵: ماییم درین زمانه سر دفتر غم 101شمارهٔ ۱۱۶: جان خواست ز من دوش بت دلگسلم 102شمارهٔ ۱۱۷: پیوسته ز روزگار دشمن کامم 103شمارهٔ ۱۱۸: روزی که سراپرده بر افلاک زنم 104شمارهٔ ۱۱۹: در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم 105شمارهٔ ۱۲۰: با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟106شمارهٔ ۱۲۱: چندانکه به کار خود فرو می بینم 107شمارهٔ ۱۲۲: هر عذر که با یار بداندیش نهم 108شمارهٔ ۱۲۳: چون غنچه اگر بند دهان بگشایم 109شمارهٔ ۱۲۴: گر معتکف در وثاق تو نیم 110شمارهٔ ۱۲۵: ای دیده اقبال به رویت نگران 111شمارهٔ ۱۲۶: مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان 112شمارهٔ ۱۲۷: زان زر هوسی که خیزد از کان سخن 113شمارهٔ ۱۲۸: آن عاقل دوست همچو ابله دشمن 114شمارهٔ ۱۲۹: تقویم نو ای معجز طبع تو سخن!115شمارهٔ ۱۳۰: صد طعنه ز هر گدای می خوردم من 116شمارهٔ ۱۳۱: آساید اگر شوی تو همخوابه من 117شمارهٔ ۱۳۲: کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!118شمارهٔ ۱۳۳: ای گشته زیان مملکت سود از تو!119شمارهٔ ۱۳۴: هر تخم که کاشتم نیامد به درو 120شمارهٔ ۱۳۵: چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو 121شمارهٔ ۱۳۶: وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟122شمارهٔ ۱۳۷: ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای 123شمارهٔ ۱۳۸: ای برده دلم به صد هزار استادی!124شمارهٔ ۱۳۹: صد عشوه نغز و دلستان آوردی 125شمارهٔ ۱۴۰: با دل گفتم چو دلبری بگزیدی 126شمارهٔ ۱۴۱: ای موی سپید! اگر شبی با یاری 127شمارهٔ ۱۴۲: ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی 128شمارهٔ ۱۴۳: زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی 129شمارهٔ ۱۴۴: هر شب صنما! که رای زی خنده کنی 130شمارهٔ ۱۴۵: یک دم به وصال با رهی ناسایی 131شمارهٔ ۱۴۶: آنکس که به چهره بوستانیست تویی 132شمارهٔ ۱۴۷: در معرکه شیر آتش انگیز تویی 133شمارهٔ ۱۴۸: دل گفت مرا که آن بت از دلجویی 134شمارهٔ ۱۴۹: ای غم! تو فراق من گزینی گویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ