به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ ه. ق پس از مرگ شیدا در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر صورت داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت.
از که گیرم سراغت، امان (امان امان امان امان)
دور مشروطه خواهان آمد (امان امان امان امان)
پای خم توبه را بشکستند (امان امان امان امان)
خون شد از راه دل بیرون شد (امان امان امان امان)
موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان)
موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان)