عارف قزوینی
تصنیف ها
شمارهٔ ۲ - آمان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ ه. ق پس از مرگ شیدا در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر صورت داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت. ای امان از فراقت، امان مردم از اشتیاقت، امان از که گیرم سراغت، امان (امان امان امان امان) مژده ای دل که جانان آمد یوسف از چه به کنعان آمد دور مشروطه خواهان آمد (امان امان امان امان) عارف و عامی سر می نشستند عهد محکم به ساقی بستند پای خم توبه را بشکستند (امان امان امان امان) چشم لیلی چو بر مجنون شد دل ز دیدار او پر خون شد خون شد از راه دل بیرون شد (امان امان امان امان) شکرلله که هجران طی شد دیده از روی او روشن شد موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان) شکرلله که آزادی شد مملکت رو به آبادی شد موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان) عارف قزوینی