به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیرباعیات الحاقیشمارهٔ ۱: درویش چو صابری است کامش بادا

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

درویش چو صابری است کامش بادا
مَه چاکر، خورشید غلامش بادا
هر درویشی که قوت یومش باشد
گر کدیه کند خرقه حرامش بادا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: درویش چو صابری است کامش بادا 2شمارهٔ ۲: هجرانت بدان صفت [که] بگداخت مرا 3شمارهٔ ۳: آن کس که بنا نهاد این ایوان را 4شمارهٔ ۴: عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت 5شمارهٔ ۵: آن را که زبان و سینه یکتاست کجاست 6شمارهٔ ۶: چون تیر اجل رسد سپرها هیچ است 7شمارهٔ ۷: ذاتم ز ورای حرف و بیرون زحد است 8شمارهٔ ۸: ای آمدهٔ به وعده باز آمده راست 9شمارهٔ ۹: عشقت صنما مجاور دیدهٔ ماست 10شمارهٔ ۱۰: زین گونه که حال ناپسندیدهٔ ماست 11شمارهٔ ۱۱: ابواب ملاقات اگر مسدود است 12شمارهٔ ۱۲: از حال مرید شیخ اگر بی خبر است 13شمارهٔ ۱۳: دوش از سر پای یار با من بنشست 14شمارهٔ ۱۴: عشق تو به عالم دل آمد سرمست 15شمارهٔ ۱۵: شوریده دلانیم نه هشیار و نه مست 16شمارهٔ ۱۶: دل را خطری نیست سخن در جان است 17شمارهٔ ۱۷: [چندین مخور افسوس] که نتوان دانست 18شمارهٔ ۱۸: امروز که یار من مرا مهمان است 19شمارهٔ ۱۹: دانم که بتم چو لؤلؤی مکنون است 20شمارهٔ ۲۰: سرمایهٔ ما از همه عالم دلکی است 21شمارهٔ ۲۱: افسوس که دیدهٔ نکوبینت نیست 22شمارهٔ ۲۲: در مدرسه ها مایهٔ گفتارم نیست 23شمارهٔ ۲۳: در عالم دون دلِ کسی یافته نیست 24شمارهٔ ۲۴: آن کس که هزار عالم از رنگ نگاشت 25شمارهٔ ۲۵: افسوس که اطراف رخت خا[ر] گرفت 26شمارهٔ ۲۶: آوازهٔ آواز تو در خلق گرفت 27شمارهٔ ۲۷: عیسی به فلک رسید خر خشم گرفت 28شمارهٔ ۲۸: یار آمد و گفت خسته می دار دلت 29شمارهٔ ۲۹: ای روی تو از لطافت آیینهٔ روح 30شمارهٔ ۳۰: نه مهر تو در دل حزین می گنجد 31شمارهٔ ۳۱: از صدق دل مرده جهان بین گردد 32شمارهٔ ۳۲: لعلش که دو صد گنج نهانی دارد 33شمارهٔ ۳۳: بر برگ گلت مورچه ره خواهد کرد 34شمارهٔ ۳۴: در خاک نگه کند چو با ما نگرد 35شمارهٔ ۳۵: یاد تو کنم زچشم من خون بچکد 36شمارهٔ ۳۶: خطها که خدت را به مصاف آمده اند 37شمارهٔ ۳۷: خطی که بر آن عارض چون مه کردند 38شمارهٔ ۳۸: هم آه من سوخته کاری بکند 39شمارهٔ ۳۹: از عشق تو جان من جنون می بیند 40شمارهٔ ۴۰: دل چون دل من غمزده نتواند بود 41شمارهٔ ۴۱: عاشق چه کند چو دل به دستش نبود 42شمارهٔ ۴۲: مِهر تو چو مُهر از نگینم نرود 43شمارهٔ ۴۳: گر عکس رخت زدیده بگسسته شود 44شمارهٔ ۴۴: کامل صفتی راه فنا می پیمود 45شمارهٔ ۴۵: روی تو که مَه را زخود افزون ننهد 46شمارهٔ ۴۶: من بندهٔ آنم که دلی برباید 47شمارهٔ ۴۷: از رنگ رخش گل به فغان می آید 48شمارهٔ ۴۸: گلبرگ ز روی چو مهت شاید چید 49شمارهٔ ۴۹: آن شاه که او ملک تواند بخشید 50شمارهٔ ۵۰: بگذار که تا زلف تو گیرم یک بار 51شمارهٔ ۵۱: زنهار در آن دو چشم مخمور نگر 52شمارهٔ ۵۲: گر بنگ خوری ای به رخ خوبان، خور 53شمارهٔ ۵۳: از خوان زمانه نیم نانی کم گیر 54شمارهٔ ۵۴: با دل گفتم صحبت شاهی کم گیر 55شمارهٔ ۵۵: آنها که ندانند حقیقت زمجاز 56شمارهٔ ۵۶: در عشق توام هر نفس اندوه تو بس 57شمارهٔ ۵۷: دارم زتو اشتیاق چندانک مپرس 58شمارهٔ ۵۸: خود را به هوس مدار در پای دریغ 59شمارهٔ ۵۹: گر فخر به من نمی رسد عار اینک 60شمارهٔ ۶۰: از دوست به هر رهگذری می پرسم 61شمارهٔ ۶۱: در عشق تو دل رفت و زجان می ترسم 62شمارهٔ ۶۲: من عشق تو را به صد ملامت بکشم 63شمارهٔ ۶۳: تا ظن نبری که من کمت می بینم 64شمارهٔ ۶۴: تا ظن نبری که من دوی می بینم 65شمارهٔ ۶۵: گر بنوازی بندهٔ مقبول توَم 66شمارهٔ ۶۶: نه ما به سر رشته شدن بتوانیم 67شمارهٔ ۶۷: در می نگرم زنیک و بد هیچ نیم 68شمارهٔ ۶۸: بر سینه زنان از هوس و جامه دران 69شمارهٔ ۶۹: سهل است مرا بر سر خنجر بودن 70شمارهٔ ۷۰: ای دل به در دوست تولّا می کن 71شمارهٔ ۷۱: ای وصل تو مایهٔ تن آسانی من 72شمارهٔ ۷۲: دل مغز حقیقت است و تن پوست، ببین 73شمارهٔ ۷۳: ای زندگی من و توانم همه تو 74شمارهٔ ۷۴: هر چند که در خورد توام می دانی 75شمارهٔ ۷۵: با دل گفتم چو از مطر شاد نیی 76شمارهٔ ۷۶: در بندگیت عار بود آزادی 77شمارهٔ ۷۷: نقّاش رخت اگر نه یزدان بودی 78شمارهٔ ۷۸: آنی که سهیلی به یمن می بخشی 79شمارهٔ ۷۹: گر یک نفس از نیستی آگاه شوی 80شمارهٔ ۸۰: بس کز تو دوم در به در و کوی به کوی 81شمارهٔ ۸۱: مجروحان را دوا و مرهم تو دهی 82شمارهٔ ۸۲: انصاف بده «اوحد» اگر مرد رهی 83شمارهٔ ۸۳: دل گرچه نه پیداست نهانش نه تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ