به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جویا تبریزی

جویا تبریزیرباعی هاشمارهٔ ۵: ای سید عالم بده انعام مرا

2160عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای سید عالم بده انعام مرا
زیبای قبای صحت اندام مرا
خواهم کنی ای سید کونین به لطف
شیرین از شربت صفا کام مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴: یارب چه شد آن دلبر دل سخت مرا 2شمارهٔ ۵: ای سید عالم بده انعام مرا 3شمارهٔ ۶: تخمی است غمت بدل فشاندیم او را 4شمارهٔ ۷: الله طلبیست کار اللهی را 5شمارهٔ ۸: تا چند ز معشوق بمانی به حجاب 6شمارهٔ ۹: خواهی که بدستت افتد آن در خوشاب 7شمارهٔ ۱۰: در بزم چو نیست گفتگوها به صواب 8شمارهٔ ۱۱: کم دیدن این چشم سیاهم بگداخت 9شمارهٔ ۱۲: گر عاقل و دیوانه و گر زاهد و مست 10شمارهٔ ۱۳: خود را هر کس ز راستیها آراست 11شمارهٔ ۱۴: شاهنشاها کف تو بحرین عطاست 12شمارهٔ ۱۵: بی کینه دلم به سینه از فضل خداست 13شمارهٔ ۱۶: دنیاداری با علم به مردن عجب است 14شمارهٔ ۱۷: این سرو قد تو گلبن امید است 15شمارهٔ ۱۸: هستی نخلی است مرتضایش ثمر است 16شمارهٔ ۱۹: لاهور که دلبریش بسی عیار است 17شمارهٔ ۲۰: نیرنگ ز بس زلف گرهگیر تر است 18شمارهٔ ۲۱: بی نالهٔ زار کی دعا منظور است 19شمارهٔ ۲۲: انسان که ز جسم طوطیی در قفس است 20شمارهٔ ۲۳: داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است 21شمارهٔ ۲۴: انسان یا ابله است یا بی باکست 22شمارهٔ ۲۵: ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم ا ...23شمارهٔ ۲۶: نواب کزو رواج جود و کرم است 24شمارهٔ ۲۷: کان کرم است و منبع احسان است 25شمارهٔ ۲۸: هر کس به تکلفات دل باخته است 26شمارهٔ ۲۹: ای حرص ترا رهبر هر در شده است 27شمارهٔ ۳۰: عقلت ای شیخ بر ریا افزوده است 28شمارهٔ ۳۱: در هند که دیده را غبارش مددی است 29شمارهٔ ۳۲: از سنگ جفایش دل غم پیشه شکست 30شمارهٔ ۳۳: شب عینک چشم عارف آگاهست 31شمارهٔ ۳۴: آن ذات خفی که لا اله الا هوست 32شمارهٔ ۳۵: اسرار حقیقت همگی سر مگوست 33شمارهٔ ۳۶: با عمر دو روز اینهمه رعنایی چیست 34شمارهٔ ۳۷: در زیر فلک جای دل آسایی نیست 35شمارهٔ ۳۸: ای زنده جهانیان ز فیض نعمت 36شمارهٔ ۳۹: در سینهٔ تو چون گذر کینه فتد 37شمارهٔ ۴۰: هر کس از وضع خود گریزان گردد 38شمارهٔ ۴۱: جویا دیدی که آن نگار بی درد 39شمارهٔ ۴۲: با آنکه فتاده ام به راهش چون گرد 40شمارهٔ ۴۳: فریاد و فغان ز جور نفس بی درد 41شمارهٔ ۴۴: هر کس به دروغ خویش را بگمارد 42شمارهٔ ۴۵: حرصت ای شیخ ذوق بریان دارد 43شمارهٔ ۴۶: آن کس که به کدیه روزگارش گذرد 44شمارهٔ ۴۷: پهلو تهی از صوفی خر باید کرد 45شمارهٔ ۴۸: دل غیر تأنی به صفایی نرسد 46شمارهٔ ۴۹: از رنجش او دلم مشوق باشد 47شمارهٔ ۵۰: دل چند به فکر باغ و مسکن باشد 48شمارهٔ ۵۱: دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد 49شمارهٔ ۵۲: زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد 50شمارهٔ ۵۳: هر کس قدر شکستگی را داند 51شمارهٔ ۵۴: آن ذات که ممکنات ازو یافت وجود 52شمارهٔ ۵۵: صاحب صورت تا بری از معنی بود 53شمارهٔ ۵۶: هر کس که ملایمت به او یار بود 54شمارهٔ ۵۷: حیف از صنمی که زشت کردار بود 55شمارهٔ ۵۸: با چشم تو آنرا که سروکار بود 56شمارهٔ ۵۹: آن دل که ز جام عشق مسرور بود 57شمارهٔ ۶۰: جویا هر کس که محرم راز بود 58شمارهٔ ۶۱: خوب است که زخم یار کاری نبود 59شمارهٔ ۶۲: در تعزیهٔ حسین آن شاه شهید 60شمارهٔ ۶۳: در ماتم شاه شهدا گریه کنید 61شمارهٔ ۶۴: از خلق چه اندیشه به ارباب هنر 62شمارهٔ ۶۵: بدگوهری ار به نیکیت بسته کمر 63شمارهٔ ۶۶: افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ عمر 64شمارهٔ ۶۷: شوری اگرت هست ز مردی درسر 65شمارهٔ ۶۸: آید بوی یدالله از خاک بشر 66شمارهٔ ۶۹: هر کس ز نخست شد به غفلت خوگر 67شمارهٔ ۷۰: خواهی دل روشن از چو مهر انور 68شمارهٔ ۷۱: یکه شوی ار زخواب غفلت بیدار 69شمارهٔ ۷۲: با تلخی ساز تا شود شیرین تر 70شمارهٔ ۷۳: سرسبز شده جهان ز فیض نوروز 71شمارهٔ ۷۴: ای روی تو آفتاب در چشم تمیز 72شمارهٔ ۷۵: زان عارض لاله گون و آن خال بنفش 73شمارهٔ ۷۶: زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش 74شمارهٔ ۷۷: شماعیک آن به بحر مکاری غرق 75شمارهٔ ۷۸: هر جا مژه اش خلاند نوک گزلک 76شمارهٔ ۷۹: پیدایی او اگر چه باشد به کمال 77شمارهٔ ۸۰: از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال 78شمارهٔ ۸۱: این دشت که دل چسبی هر خار به دل 79شمارهٔ ۸۲: حیف است اگر ز دخت رز جویی کام 80شمارهٔ ۸۳: ز آغاز وجود خویشتن تا انجام 81شمارهٔ ۸۴: بس فیض که از چلیم اندوخته ام 82شمارهٔ ۸۵: صد شکر که خیرخواه اعدای خودم 83شمارهٔ ۸۶: وقتی گر بود همچو گوهر اشکم 84شمارهٔ ۸۷: در راه وصالت ای بت کج کلهم 85شمارهٔ ۸۸: صحت ز علی مرتضی می خواهم 86شمارهٔ ۸۹: دایم به سراغ سر کوی تو دوم 87شمارهٔ ۹۰: پیوسته به دوران تو ای چرخ کهن 88شمارهٔ ۹۱: افسوس که شد به دل بهارت به خزان 89شمارهٔ ۹۲: طعن این همه بر چرخ ستم پیشه مزن 90شمارهٔ ۹۳: جویا خود را به شعر مشهور مکن 91شمارهٔ ۹۴: غرق است به بحر جرم تا گردن من 92شمارهٔ ۹۵: ای آنکه دلت گشته ز امساک تو خون 93شمارهٔ ۹۶: گویند مدام عارفان آگاه 94شمارهٔ ۹۷: انگار که بیش از همه شد ثروت تو 95شمارهٔ ۹۸: ای پشت پناه اهل ایمان در تو 96شمارهٔ ۹۹: ماند روش کبک به لغزیدن تو 97شمارهٔ ۱۰۰: دل خون شدم از نگاه دزدیدن تو 98شمارهٔ ۱۰۱: ایدل چو زوصل یار مأیوس شدی 99شمارهٔ ۱۰۲: افسوس که فیض از دل آگه نبری 100شمارهٔ ۱۰۳: عشق جانکاه را ز دستت ندهی 101شمارهٔ ۱۰۴: نسبت به خودت عقل و تمیزی ندهی 102شمارهٔ ۱۰۵: ایدل تا کی به گل رخان یار شوی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ