کتابخانه دیجیتال

جویا تبریزی

جویا تبریزیدیوان اشعار | جویارباعی ها

356

شمارهٔ ۱: پند پدرانه پیش ارباب ذکا
شمارهٔ ۲: در بتکده و کعبه نباشد جویا
شمارهٔ ۳: لعلی آخر چه بود آواخ ترا
شمارهٔ ۴: یارب چه شد آن دلبر دل سخت مرا
شمارهٔ ۵: ای سید عالم بده انعام مرا
شمارهٔ ۶: تخمی است غمت بدل فشاندیم او را
شمارهٔ ۷: الله طلبیست کار اللهی را
شمارهٔ ۸: تا چند ز معشوق بمانی به حجاب
شمارهٔ ۹: خواهی که بدستت افتد آن در خوشاب
شمارهٔ ۱۰: در بزم چو نیست گفتگوها به صواب
شمارهٔ ۱۱: کم دیدن این چشم سیاهم بگداخت
شمارهٔ ۱۲: گر عاقل و دیوانه و گر زاهد و مست
شمارهٔ ۱۳: خود را هر کس ز راستیها آراست
شمارهٔ ۱۴: شاهنشاها کف تو بحرین عطاست
شمارهٔ ۱۵: بی کینه دلم به سینه از فضل خداست
شمارهٔ ۱۶: دنیاداری با علم به مردن عجب است
شمارهٔ ۱۷: این سرو قد تو گلبن امید است
شمارهٔ ۱۸: هستی نخلی است مرتضایش ثمر است
شمارهٔ ۱۹: لاهور که دلبریش بسی عیار است
شمارهٔ ۲۰: نیرنگ ز بس زلف گرهگیر تر است
شمارهٔ ۲۱: بی نالهٔ زار کی دعا منظور است
شمارهٔ ۲۲: انسان که ز جسم طوطیی در قفس است
شمارهٔ ۲۳: داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است
شمارهٔ ۲۴: انسان یا ابله است یا بی باکست
شمارهٔ ۲۵: ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم است
شمارهٔ ۲۶: نواب کزو رواج جود و کرم است
شمارهٔ ۲۷: کان کرم است و منبع احسان است
شمارهٔ ۲۸: هر کس به تکلفات دل باخته است
شمارهٔ ۲۹: ای حرص ترا رهبر هر در شده است
شمارهٔ ۳۰: عقلت ای شیخ بر ریا افزوده است
شمارهٔ ۳۱: در هند که دیده را غبارش مددی است
شمارهٔ ۳۲: از سنگ جفایش دل غم پیشه شکست
شمارهٔ ۳۳: شب عینک چشم عارف آگاهست
شمارهٔ ۳۴: آن ذات خفی که لا اله الا هوست
شمارهٔ ۳۵: اسرار حقیقت همگی سر مگوست
شمارهٔ ۳۶: با عمر دو روز اینهمه رعنایی چیست
شمارهٔ ۳۷: در زیر فلک جای دل آسایی نیست
شمارهٔ ۳۸: ای زنده جهانیان ز فیض نعمت
شمارهٔ ۳۹: در سینهٔ تو چون گذر کینه فتد
شمارهٔ ۴۰: هر کس از وضع خود گریزان گردد
شمارهٔ ۴۱: جویا دیدی که آن نگار بی درد
شمارهٔ ۴۲: با آنکه فتاده ام به راهش چون گرد
شمارهٔ ۴۳: فریاد و فغان ز جور نفس بی درد
شمارهٔ ۴۴: هر کس به دروغ خویش را بگمارد
شمارهٔ ۴۵: حرصت ای شیخ ذوق بریان دارد
شمارهٔ ۴۶: آن کس که به کدیه روزگارش گذرد
شمارهٔ ۴۷: پهلو تهی از صوفی خر باید کرد
شمارهٔ ۴۸: دل غیر تأنی به صفایی نرسد
شمارهٔ ۴۹: از رنجش او دلم مشوق باشد
شمارهٔ ۵۰: دل چند به فکر باغ و مسکن باشد
شمارهٔ ۵۱: دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد
شمارهٔ ۵۲: زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد
شمارهٔ ۵۳: هر کس قدر شکستگی را داند
شمارهٔ ۵۴: آن ذات که ممکنات ازو یافت وجود
شمارهٔ ۵۵: صاحب صورت تا بری از معنی بود
شمارهٔ ۵۶: هر کس که ملایمت به او یار بود
شمارهٔ ۵۷: حیف از صنمی که زشت کردار بود
شمارهٔ ۵۸: با چشم تو آنرا که سروکار بود
شمارهٔ ۵۹: آن دل که ز جام عشق مسرور بود
شمارهٔ ۶۰: جویا هر کس که محرم راز بود
شمارهٔ ۶۱: خوب است که زخم یار کاری نبود
شمارهٔ ۶۲: در تعزیهٔ حسین آن شاه شهید
شمارهٔ ۶۳: در ماتم شاه شهدا گریه کنید
شمارهٔ ۶۴: از خلق چه اندیشه به ارباب هنر
شمارهٔ ۶۵: بدگوهری ار به نیکیت بسته کمر
شمارهٔ ۶۶: افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ عمر
شمارهٔ ۶۷: شوری اگرت هست ز مردی درسر
شمارهٔ ۶۸: آید بوی یدالله از خاک بشر
شمارهٔ ۶۹: هر کس ز نخست شد به غفلت خوگر
شمارهٔ ۷۰: خواهی دل روشن از چو مهر انور
شمارهٔ ۷۱: یکه شوی ار زخواب غفلت بیدار
شمارهٔ ۷۲: با تلخی ساز تا شود شیرین تر
شمارهٔ ۷۳: سرسبز شده جهان ز فیض نوروز
شمارهٔ ۷۴: ای روی تو آفتاب در چشم تمیز
شمارهٔ ۷۵: زان عارض لاله گون و آن خال بنفش
شمارهٔ ۷۶: زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش
شمارهٔ ۷۷: شماعیک آن به بحر مکاری غرق
شمارهٔ ۷۸: هر جا مژه اش خلاند نوک گزلک
شمارهٔ ۷۹: پیدایی او اگر چه باشد به کمال
شمارهٔ ۸۰: از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال
شمارهٔ ۸۱: این دشت که دل چسبی هر خار به دل
شمارهٔ ۸۲: حیف است اگر ز دخت رز جویی کام
شمارهٔ ۸۳: ز آغاز وجود خویشتن تا انجام
شمارهٔ ۸۴: بس فیض که از چلیم اندوخته ام
شمارهٔ ۸۵: صد شکر که خیرخواه اعدای خودم
شمارهٔ ۸۶: وقتی گر بود همچو گوهر اشکم
شمارهٔ ۸۷: در راه وصالت ای بت کج کلهم
شمارهٔ ۸۸: صحت ز علی مرتضی می خواهم
شمارهٔ ۸۹: دایم به سراغ سر کوی تو دوم
شمارهٔ ۹۰: پیوسته به دوران تو ای چرخ کهن
شمارهٔ ۹۱: افسوس که شد به دل بهارت به خزان
شمارهٔ ۹۲: طعن این همه بر چرخ ستم پیشه مزن
شمارهٔ ۹۳: جویا خود را به شعر مشهور مکن
شمارهٔ ۹۴: غرق است به بحر جرم تا گردن من
شمارهٔ ۹۵: ای آنکه دلت گشته ز امساک تو خون
شمارهٔ ۹۶: گویند مدام عارفان آگاه
شمارهٔ ۹۷: انگار که بیش از همه شد ثروت تو
شمارهٔ ۹۸: ای پشت پناه اهل ایمان در تو
شمارهٔ ۹۹: ماند روش کبک به لغزیدن تو
شمارهٔ ۱۰۰: دل خون شدم از نگاه دزدیدن تو
شمارهٔ ۱۰۱: ایدل چو زوصل یار مأیوس شدی
شمارهٔ ۱۰۲: افسوس که فیض از دل آگه نبری
شمارهٔ ۱۰۳: عشق جانکاه را ز دستت ندهی
شمارهٔ ۱۰۴: نسبت به خودت عقل و تمیزی ندهی
شمارهٔ ۱۰۵: ایدل تا کی به گل رخان یار شوی

جویا تبریزی

آمارگیر وبلاگ