به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جویا تبریزی

جویا تبریزیرباعی هاشمارهٔ ۱۶: دنیاداری با علم به مردن عجب است

2120عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دنیاداری با علم به مردن عجب است
فکر خواب و خیال خوردن عجب است
چون هست یقینت که سفر باید کرد
اندیشهٔ زاد ره نکردن عجب است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: دنیاداری با علم به مردن عجب است 2شمارهٔ ۱۷: این سرو قد تو گلبن امید است 3شمارهٔ ۱۸: هستی نخلی است مرتضایش ثمر است 4شمارهٔ ۱۹: لاهور که دلبریش بسی عیار است 5شمارهٔ ۲۰: نیرنگ ز بس زلف گرهگیر تر است 6شمارهٔ ۲۱: بی نالهٔ زار کی دعا منظور است 7شمارهٔ ۲۲: انسان که ز جسم طوطیی در قفس است 8شمارهٔ ۲۳: داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است 9شمارهٔ ۲۴: انسان یا ابله است یا بی باکست 10شمارهٔ ۲۵: ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم ا ...11شمارهٔ ۲۶: نواب کزو رواج جود و کرم است 12شمارهٔ ۲۷: کان کرم است و منبع احسان است 13شمارهٔ ۲۸: هر کس به تکلفات دل باخته است 14شمارهٔ ۲۹: ای حرص ترا رهبر هر در شده است 15شمارهٔ ۳۰: عقلت ای شیخ بر ریا افزوده است 16شمارهٔ ۳۱: در هند که دیده را غبارش مددی است 17شمارهٔ ۳۲: از سنگ جفایش دل غم پیشه شکست 18شمارهٔ ۳۳: شب عینک چشم عارف آگاهست 19شمارهٔ ۳۴: آن ذات خفی که لا اله الا هوست 20شمارهٔ ۳۵: اسرار حقیقت همگی سر مگوست 21شمارهٔ ۳۶: با عمر دو روز اینهمه رعنایی چیست 22شمارهٔ ۳۷: در زیر فلک جای دل آسایی نیست 23شمارهٔ ۳۸: ای زنده جهانیان ز فیض نعمت 24شمارهٔ ۳۹: در سینهٔ تو چون گذر کینه فتد 25شمارهٔ ۴۰: هر کس از وضع خود گریزان گردد 26شمارهٔ ۴۱: جویا دیدی که آن نگار بی درد 27شمارهٔ ۴۲: با آنکه فتاده ام به راهش چون گرد 28شمارهٔ ۴۳: فریاد و فغان ز جور نفس بی درد 29شمارهٔ ۴۴: هر کس به دروغ خویش را بگمارد 30شمارهٔ ۴۵: حرصت ای شیخ ذوق بریان دارد 31شمارهٔ ۴۶: آن کس که به کدیه روزگارش گذرد 32شمارهٔ ۴۷: پهلو تهی از صوفی خر باید کرد 33شمارهٔ ۴۸: دل غیر تأنی به صفایی نرسد 34شمارهٔ ۴۹: از رنجش او دلم مشوق باشد 35شمارهٔ ۵۰: دل چند به فکر باغ و مسکن باشد 36شمارهٔ ۵۱: دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد 37شمارهٔ ۵۲: زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد 38شمارهٔ ۵۳: هر کس قدر شکستگی را داند 39شمارهٔ ۵۴: آن ذات که ممکنات ازو یافت وجود 40شمارهٔ ۵۵: صاحب صورت تا بری از معنی بود 41شمارهٔ ۵۶: هر کس که ملایمت به او یار بود 42شمارهٔ ۵۷: حیف از صنمی که زشت کردار بود 43شمارهٔ ۵۸: با چشم تو آنرا که سروکار بود 44شمارهٔ ۵۹: آن دل که ز جام عشق مسرور بود 45شمارهٔ ۶۰: جویا هر کس که محرم راز بود 46شمارهٔ ۶۱: خوب است که زخم یار کاری نبود 47شمارهٔ ۶۲: در تعزیهٔ حسین آن شاه شهید 48شمارهٔ ۶۳: در ماتم شاه شهدا گریه کنید 49شمارهٔ ۶۴: از خلق چه اندیشه به ارباب هنر 50شمارهٔ ۶۵: بدگوهری ار به نیکیت بسته کمر 51شمارهٔ ۶۶: افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ عمر 52شمارهٔ ۶۷: شوری اگرت هست ز مردی درسر 53شمارهٔ ۶۸: آید بوی یدالله از خاک بشر 54شمارهٔ ۶۹: هر کس ز نخست شد به غفلت خوگر 55شمارهٔ ۷۰: خواهی دل روشن از چو مهر انور 56شمارهٔ ۷۱: یکه شوی ار زخواب غفلت بیدار 57شمارهٔ ۷۲: با تلخی ساز تا شود شیرین تر 58شمارهٔ ۷۳: سرسبز شده جهان ز فیض نوروز 59شمارهٔ ۷۴: ای روی تو آفتاب در چشم تمیز 60شمارهٔ ۷۵: زان عارض لاله گون و آن خال بنفش 61شمارهٔ ۷۶: زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش 62شمارهٔ ۷۷: شماعیک آن به بحر مکاری غرق 63شمارهٔ ۷۸: هر جا مژه اش خلاند نوک گزلک 64شمارهٔ ۷۹: پیدایی او اگر چه باشد به کمال 65شمارهٔ ۸۰: از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال 66شمارهٔ ۸۱: این دشت که دل چسبی هر خار به دل 67شمارهٔ ۸۲: حیف است اگر ز دخت رز جویی کام 68شمارهٔ ۸۳: ز آغاز وجود خویشتن تا انجام 69شمارهٔ ۸۴: بس فیض که از چلیم اندوخته ام 70شمارهٔ ۸۵: صد شکر که خیرخواه اعدای خودم 71شمارهٔ ۸۶: وقتی گر بود همچو گوهر اشکم 72شمارهٔ ۸۷: در راه وصالت ای بت کج کلهم 73شمارهٔ ۸۸: صحت ز علی مرتضی می خواهم 74شمارهٔ ۸۹: دایم به سراغ سر کوی تو دوم 75شمارهٔ ۹۰: پیوسته به دوران تو ای چرخ کهن 76شمارهٔ ۹۱: افسوس که شد به دل بهارت به خزان 77شمارهٔ ۹۲: طعن این همه بر چرخ ستم پیشه مزن 78شمارهٔ ۹۳: جویا خود را به شعر مشهور مکن 79شمارهٔ ۹۴: غرق است به بحر جرم تا گردن من 80شمارهٔ ۹۵: ای آنکه دلت گشته ز امساک تو خون 81شمارهٔ ۹۶: گویند مدام عارفان آگاه 82شمارهٔ ۹۷: انگار که بیش از همه شد ثروت تو 83شمارهٔ ۹۸: ای پشت پناه اهل ایمان در تو 84شمارهٔ ۹۹: ماند روش کبک به لغزیدن تو 85شمارهٔ ۱۰۰: دل خون شدم از نگاه دزدیدن تو 86شمارهٔ ۱۰۱: ایدل چو زوصل یار مأیوس شدی 87شمارهٔ ۱۰۲: افسوس که فیض از دل آگه نبری 88شمارهٔ ۱۰۳: عشق جانکاه را ز دستت ندهی 89شمارهٔ ۱۰۴: نسبت به خودت عقل و تمیزی ندهی 90شمارهٔ ۱۰۵: ایدل تا کی به گل رخان یار شوی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ