به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیرباعی هاشمارهٔ ۵: چشم تو که با جهان عتاب است او را

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چشم تو که با جهان عتاب است او را
پیوسته ز خواب خوش نقاب است او را
ریزد بسیار خون مردم به ستم
بسیاری خون باعث خواب است او را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴: با دیده بی خون که نه بینم آن را 2شمارهٔ ۵: چشم تو که با جهان عتاب است او را 3شمارهٔ ۶: ای مردم چشمم چه و بال است تو را 4شمارهٔ ۷: از عمر من آن چه کاهد ای حور نسب 5شمارهٔ ۸: دور از رخت ای سرو قد شکر لب 6شمارهٔ ۹: از آتش چهره چون برانداخت نقاب 7شمارهٔ ۱۰: این باران ست و برق ظاهر ز سحاب 8شمارهٔ ۱۱: چشم زین پیش ای بت خورشید جناب 9شمارهٔ ۱۲: ای شاهد جود از تو در زیر نقاب 10شمارهٔ ۱۳: شعری که ازو گرفت نه گردون زیب 11شمارهٔ ۱۴: ای شعر تو چون حسن سراپا همه زیب 12شمارهٔ ۱۵: عیب ست بد اب پاک شوینده عیب 13شمارهٔ ۱۶: تا روشن شد دیده ام از رقعه دوست 14شمارهٔ ۱۷: فردا که حیات تازه گیرند اموات 15شمارهٔ ۱۸: مشک است به گرد نقطه پرگارت 16شمارهٔ ۱۹: گویند کسان جمله چه هشیار و چه مست 17شمارهٔ ۲۰: چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست 18شمارهٔ ۲۱: هرچند که گویند به من پیوست 19شمارهٔ ۲۲: جز علم و عمل که همدم روز جزاست 20شمارهٔ ۲۳: حوری که به زعم او چو او نایاب است 21شمارهٔ ۲۴: آن غنچه که عالمی ازو در تاب است 22شمارهٔ ۲۵: در جلوه چو سرو قدت ای یار کجاست 23شمارهٔ ۲۶: با من که ز ناله ام فلک برحذر است 24شمارهٔ ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست 25شمارهٔ ۲۸: صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است 26شمارهٔ ۲۹: دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست 27شمارهٔ ۳۰: امشب که رخش خانه فروز من و تست 28شمارهٔ ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست 29شمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست 30شمارهٔ ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست 31شمارهٔ ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست 32شمارهٔ ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست 33شمارهٔ ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست 34شمارهٔ ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست 35شمارهٔ ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت 36شمارهٔ ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت 37شمارهٔ ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت 38شمارهٔ ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت 39شمارهٔ ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت 40شمارهٔ ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت 41شمارهٔ ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت 42شمارهٔ ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد 43شمارهٔ ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد 44شمارهٔ ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد 45شمارهٔ ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد 46شمارهٔ ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد 47شمارهٔ ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد 48شمارهٔ ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد 49شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد 50شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد 51شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد 52شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد 53شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد 54شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد 55شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد 56شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد 57شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد 58شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد 59شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد 60شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد 61شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد 62شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد 63شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد 64شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد 65شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد 66شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد 67شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد 68شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد 69شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند 70شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند 71شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند 72شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند 73شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند 74شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند 75شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود 76شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود 77شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود 78شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود 79شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود 80شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود 81شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود 82شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید 83شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید 84شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید 85شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید 86شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید 87شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر 88شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر 89شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور 90شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور 91شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور 92شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز 93شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز 94شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز 95شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز 96شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس 97شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس 98شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش 99شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش 100شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش 101شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش 102شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش 103شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش 104شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک 105شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک 106شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل 107شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل 108شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال 109شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل 110شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل 111شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم 112شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم 113شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم 114شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم 115شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم 116شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم 117شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم 118شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم 119شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم 120شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم 121شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم 122شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم 123شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم 124شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم 125شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم 126شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم 127شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم 128شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم 129شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم 130شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم 131شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن 132شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن 133شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن 134شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن 135شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن 136شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن 137شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن 138شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من 139شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من 140شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من 141شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من 142شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من 143شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایم ...144شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه 145شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه 146شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه 147شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه 148شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو 149شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو 150شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو 151شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو 152شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی 153شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای 154شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی 155شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی 156شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی 157شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی 158شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری 159شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری 160شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی 161شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی 162شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ