به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۲: جز علم و عمل که همدم روز جزاست

1980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جز علم و عمل که همدم روز جزاست
چون نور مهست عاریت هرچه تراست
بر عاریه دل منه که رسوا گردی
به دری که هلال آگشت انگشت نماست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱: هرچند که گویند به من پیوست 2شمارهٔ ۲۲: جز علم و عمل که همدم روز جزاست 3شمارهٔ ۲۳: حوری که به زعم او چو او نایاب است 4شمارهٔ ۲۴: آن غنچه که عالمی ازو در تاب است 5شمارهٔ ۲۵: در جلوه چو سرو قدت ای یار کجاست 6شمارهٔ ۲۶: با من که ز ناله ام فلک برحذر است 7شمارهٔ ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست 8شمارهٔ ۲۸: صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است 9شمارهٔ ۲۹: دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست 10شمارهٔ ۳۰: امشب که رخش خانه فروز من و تست 11شمارهٔ ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست 12شمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست 13شمارهٔ ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست 14شمارهٔ ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست 15شمارهٔ ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست 16شمارهٔ ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست 17شمارهٔ ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست 18شمارهٔ ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت 19شمارهٔ ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت 20شمارهٔ ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت 21شمارهٔ ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت 22شمارهٔ ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت 23شمارهٔ ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت 24شمارهٔ ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت 25شمارهٔ ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد 26شمارهٔ ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد 27شمارهٔ ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد 28شمارهٔ ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد 29شمارهٔ ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد 30شمارهٔ ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد 31شمارهٔ ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد 32شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد 33شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد 34شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد 35شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد 36شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد 37شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد 38شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد 39شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد 40شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد 41شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد 42شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد 43شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد 44شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد 45شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد 46شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد 47شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد 48شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد 49شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد 50شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد 51شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد 52شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند 53شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند 54شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند 55شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند 56شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند 57شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند 58شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود 59شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود 60شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود 61شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود 62شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود 63شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود 64شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود 65شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید 66شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید 67شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید 68شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید 69شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید 70شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر 71شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر 72شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور 73شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور 74شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور 75شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز 76شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز 77شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز 78شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز 79شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس 80شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس 81شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش 82شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش 83شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش 84شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش 85شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش 86شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش 87شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک 88شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک 89شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل 90شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل 91شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال 92شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل 93شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل 94شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم 95شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم 96شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم 97شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم 98شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم 99شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم 100شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم 101شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم 102شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم 103شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم 104شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم 105شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم 106شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم 107شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم 108شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم 109شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم 110شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم 111شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم 112شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم 113شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم 114شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن 115شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن 116شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن 117شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن 118شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن 119شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن 120شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن 121شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من 122شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من 123شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من 124شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من 125شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من 126شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایم ...127شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه 128شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه 129شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه 130شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه 131شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو 132شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو 133شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو 134شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو 135شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی 136شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای 137شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی 138شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی 139شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی 140شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی 141شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری 142شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری 143شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی 144شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی 145شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ