به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست

2010عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتم سفری کنم اگر تقدیرست
دلگیری فارس را سفر تدبیر است
اما چکنم که آب چشم تر من
چون خاک سر کوی تو دامنگیر است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶: با من که ز ناله ام فلک برحذر است 2شمارهٔ ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست 3شمارهٔ ۲۸: صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است 4شمارهٔ ۲۹: دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست 5شمارهٔ ۳۰: امشب که رخش خانه فروز من و تست 6شمارهٔ ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست 7شمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست 8شمارهٔ ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست 9شمارهٔ ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست 10شمارهٔ ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست 11شمارهٔ ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست 12شمارهٔ ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست 13شمارهٔ ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت 14شمارهٔ ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت 15شمارهٔ ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت 16شمارهٔ ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت 17شمارهٔ ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت 18شمارهٔ ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت 19شمارهٔ ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت 20شمارهٔ ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد 21شمارهٔ ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد 22شمارهٔ ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد 23شمارهٔ ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد 24شمارهٔ ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد 25شمارهٔ ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد 26شمارهٔ ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد 27شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد 28شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد 29شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد 30شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد 31شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد 32شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد 33شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد 34شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد 35شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد 36شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد 37شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد 38شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد 39شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد 40شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد 41شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد 42شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد 43شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد 44شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد 45شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد 46شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد 47شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند 48شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند 49شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند 50شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند 51شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند 52شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند 53شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود 54شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود 55شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود 56شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود 57شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود 58شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود 59شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود 60شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید 61شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید 62شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید 63شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید 64شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید 65شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر 66شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر 67شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور 68شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور 69شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور 70شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز 71شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز 72شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز 73شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز 74شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس 75شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس 76شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش 77شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش 78شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش 79شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش 80شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش 81شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش 82شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک 83شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک 84شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل 85شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل 86شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال 87شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل 88شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل 89شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم 90شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم 91شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم 92شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم 93شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم 94شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم 95شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم 96شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم 97شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم 98شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم 99شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم 100شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم 101شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم 102شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم 103شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم 104شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم 105شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم 106شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم 107شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم 108شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم 109شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن 110شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن 111شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن 112شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن 113شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن 114شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن 115شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن 116شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من 117شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من 118شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من 119شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من 120شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من 121شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایم ...122شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه 123شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه 124شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه 125شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه 126شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو 127شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو 128شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو 129شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو 130شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی 131شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای 132شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی 133شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی 134شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی 135شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی 136شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری 137شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری 138شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی 139شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی 140شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ