به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست
بشنو اگرت میل جواب است ای دوست
از همت تست چشمم از خون رنگین
رنگینی ابر از آفتاب است ای دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست 2شمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست 3شمارهٔ ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست 4شمارهٔ ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست 5شمارهٔ ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست 6شمارهٔ ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست 7شمارهٔ ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست 8شمارهٔ ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت 9شمارهٔ ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت 10شمارهٔ ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت 11شمارهٔ ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت 12شمارهٔ ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت 13شمارهٔ ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت 14شمارهٔ ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت 15شمارهٔ ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد 16شمارهٔ ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد 17شمارهٔ ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد 18شمارهٔ ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد 19شمارهٔ ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد 20شمارهٔ ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد 21شمارهٔ ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد 22شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد 23شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد 24شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد 25شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد 26شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد 27شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد 28شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد 29شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد 30شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد 31شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد 32شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد 33شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد 34شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد 35شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد 36شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد 37شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد 38شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد 39شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد 40شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد 41شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد 42شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند 43شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند 44شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند 45شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند 46شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند 47شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند 48شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود 49شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود 50شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود 51شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود 52شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود 53شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود 54شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود 55شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید 56شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید 57شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید 58شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید 59شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید 60شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر 61شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر 62شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور 63شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور 64شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور 65شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز 66شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز 67شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز 68شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز 69شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس 70شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس 71شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش 72شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش 73شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش 74شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش 75شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش 76شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش 77شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک 78شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک 79شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل 80شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل 81شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال 82شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل 83شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل 84شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم 85شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم 86شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم 87شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم 88شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم 89شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم 90شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم 91شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم 92شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم 93شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم 94شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم 95شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم 96شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم 97شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم 98شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم 99شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم 100شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم 101شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم 102شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم 103شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم 104شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن 105شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن 106شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن 107شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن 108شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن 109شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن 110شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن 111شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من 112شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من 113شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من 114شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من 115شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من 116شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایم ...117شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه 118شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه 119شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه 120شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه 121شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو 122شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو 123شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو 124شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو 125شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی 126شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای 127شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی 128شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی 129شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی 130شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی 131شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری 132شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری 133شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی 134شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی 135شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ