به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد

2050عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرچند دلم غم تو خون میبارد
او شوق وصال را فزون میبارد
من با یک دل بسر نیارم بردن
با این همه دل زلف تو چون میبارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد 2شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد 3شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد 4شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد 5شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد 6شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد 7شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد 8شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد 9شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد 10شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد 11شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد 12شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد 13شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد 14شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد 15شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد 16شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد 17شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد 18شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد 19شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد 20شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد 21شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند 22شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند 23شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند 24شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند 25شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند 26شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند 27شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود 28شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود 29شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود 30شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود 31شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود 32شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود 33شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود 34شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید 35شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید 36شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید 37شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید 38شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید 39شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر 40شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر 41شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور 42شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور 43شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور 44شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز 45شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز 46شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز 47شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز 48شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس 49شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس 50شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش 51شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش 52شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش 53شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش 54شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش 55شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش 56شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک 57شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک 58شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل 59شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل 60شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال 61شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل 62شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل 63شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم 64شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم 65شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم 66شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم 67شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم 68شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم 69شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم 70شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم 71شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم 72شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم 73شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم 74شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم 75شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم 76شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم 77شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم 78شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم 79شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم 80شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم 81شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم 82شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم 83شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن 84شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن 85شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن 86شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن 87شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن 88شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن 89شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن 90شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من 91شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من 92شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من 93شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من 94شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من 95شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایم ...96شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه 97شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه 98شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه 99شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه 100شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو 101شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو 102شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو 103شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو 104شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی 105شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای 106شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی 107شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی 108شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی 109شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی 110شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری 111شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری 112شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی 113شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی 114شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ